Кім біледі не боларын түбінде
Кім біледі не боларын түбінде.
Айту қиын бәрін өлең тілінде.
Азап пенен қиындықты
Мыңқ етпей
Кім біледі не боларын түбінде.
Айту қиын бәрін өлең тілінде.
Азап пенен қиындықты
Мыңқ етпей
Арасында жүруші едім гүл-гүлдің,
Өте шықты-ау зымыраған дүлдүл күн.
Ұйықтаушы едім әлдиінен анамның,
Оянушы ем әуенінен бұлбұлдың.
Төгілгенмен көкіректе күй тасып,
Өтпеді өмір көңілменен ұйқасып.
Жүріппін мен бақшасында арманның
Түбі тесік шелекпенен су тасып.
Жас кездегі кемшілігің жарты айып.
Ұят екен түк бітірмеу қартайып!
Енді көрсем:
Арнасына сыймаған
Бұршақ ұрып кете алмас жыр-егінді.
Жырдың рухы қорғаштап жүр елімді.
Жойқын тірлік толқыны
Жар соққандай
Шыдаймын ғой, қайтейін, өлсем де енді.
Жұбатпай-ақ...
Жаныма келсең болды.
Көтере алмай жатқаным еңсемді енді.
Жұрт менің жағдайымды білем дейді.
Жырымды есептейді,
Түгендейді.
Мен болсам өртенемін,
Ел үшін шыбын жанын қиған аға,
Біздерден күй қала ма,
Сый қала ма?!
Тұрамыз кең сарайда,
Ұшыраған адамдай нақ бір сынға
Жалтақтаймын,
Жұрт оны жақтырсын ба?!
Әрбір сөзді орнына ұялап жатпай,
Керегі жоқ алтынның,
Күмістің де.
Өніп жатса болғаны жұмыс күнде.
Бірақ кейде
Жүргенде жігіттіктің желіменен,
Тірліктен нені көріп,
Нені білем?!
Өмірден бас тартуға болғанменен,
Жасым болса келіп қалды кемелге.
Дәулеттіге есептейді мені елде.
Бір кебеже, бір сандығы бар үйің
Бұл күндері толып кетті мебельге.
Арғымаққа жақын тұрар ақындар.
Атың болса — жырағың да жақындар.
Басқаларша
Жүйрігіне заманның
Жапырағын жайып ауыл терегі,
Жас-кәріге көлеңкесін береді.
Не болса да шындықты айтып
Достардан
Шын бақыт қой елдің саған сенгені,
Шайпау сөзді ақиқаттың жеңгені.
Қасымдағы көп адамды ұнатпай,
Кейбіреуден қызғанасың сен мені.
Бұлт баспасын жарқыраған күн бетін!
Жұлдыздары жағылмаса түн бе түн!?
Сөздің күші ақиқатта,
Ағайын,
Арам дәулет, сірә, менен қаймықты.
Алған жоқпын жұрттан артық айлықты.
Жылқыменен,
Түйеменен,
Қайтесің, дос, біреулерге өшігіп!
Түйілгенше,
Сыр шертелік шешіліп.
Келмейді деп күдеріңді үзбе, сен,
Алғашқы емес,
Емес және ақырғы,
Арман талай биігіне шақырды.
Ал мен болсам етегінде тірліктің
Біз өзіміз жауап емес —
Сұрақпыз.
Желді күнгі суылдаған құрақпыз.
Өтіп жатыр,
Құрметтесең ата-баба мұрасын,
Қазақтардан табылады жыр асыл.
Сол асылға қосасың да бір асыл,
Үлкендерден бата тілеп тұрасың.
Ай нұрынан,
Күн нұрынан нәр алған
Арман қайда қолаң шашы таралған?!
Қуанышын қанат қылып адамдар
Ортақ болсын шаттығың да,
Шерің де.
Төрде күлмей,
Күлесің бе көріңде?!
Желпілдемей, желікпей
Жағдайымды сезе ғой.
Оқтан қашқан еліктей
Айқай-шудан безеді ой.
Жүреді жұрт қимағаннан
Тірлікті тұғыр етіп.
Өзіне-өзі сыймағаннан —
Дүние құдіреті:
Алдыменен өзің үшін анықта:
Ақиқатқа құлақтарың қанық па?!
Анау сыйлы,
Анау үлкен орында
Даңқтың да мінезі сәл өзгерген,
Сөйлесетін болыпты ол да езбенен.
Осалдығын білгеннен соң оның да
Айға қолын созады екен кез келген.
Азаматын кінәлідей тергеген
Әйелді мен бұрын-соңды көрмегем.
Жүрекпенен ұстамасаң жігітті,
Жүгендеуің мүмкін емес мөрменен!
- Джон Максвелл
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі