Әулиекөл
«Әулие» деген сөзіңнен айналайын,
Сенен басқа ешкімге айналмайын.
Әулиекөл – ауданым,сүйіктімсің,
Сенен басқа жақсы жер таба алмаймын!
Нан менен бидайға бай жер,
Ата-баба еңбектеніп төкті тер.
Қасиетіңнен айналдым,
Сүйікті менің, туған жер.
Аспан мен Жер арасын
өрт қаптады жалыны жаландаған,
көңірсіді құйқадай адал далам.
Бір-бірінің қанынан ұрттамаса,
Бақ болып қонған төріме,
20 жыл көрік берген жеріме,
Арман қала Астанам
Құт-береке шаш еліме!
"Қарашы жүзімде бақ кектенбедім,
Сабырым да шықпаған шектен менің" -
Дейтін жандар басқаның бақыты үшін,
Жүреді екен астында бетперденің.
Мұсылманбыз!
Мың шүкір бір Аллаға,
Атам сəжде еткен жер ұлан дала.
Бұл күні Исламды бұлақ десек,
Исламды көп жандар ырыс дейді,
Неткен ғажап, сеніммен жүріс дейді.
Сөз қозғасаң "бəрі де дұрыс!" - дейді,
Неге дұрыс болуға кіріспейді?!
Өтері анық Алла берген өмірің,
Ескеріп бір қарап жатыр соны кім?
Бірі теңге, бірі сақтап доллорын,
Бірі болса баптап жүр ғой көлігін.
Əйелдер көп бұл жақта да, о жақта.
Сонда əйелдер сан бойынша озат па?
Жо, жоқ санға қарамайық,
Сапаға!
Мен де кетем, жаралдым пенде етімен,
Сенде кетіп барарда тербетілем.
Ажал келсе хабарсыз жендетімен,
Жоғаламыз алаңсыз жер бетінен.
Таққа мінбей тұрғанда бәрі ақылды,
бәрі жақын, жанашыр, дара құрбы,
шаршы топта сөз айтар шешен, әрі
шыншыл, әділ қақ жарар қара қылды.
Көп жандарды кезінде бағаламай,
сараламай, сұрыптап, дараламай,
содан кейін өзіміз өкінеміз,
бірақ уақыт тұрмайды – жаңарады Ай.
Сөз қадірін ұқпайтын
көшің болған өкініш.
Биліктіні ықтайтын
досың болған өкініш.
Кетті адамнан шүкірлік,
қанағат жоқ көңілде.
Аласұрып бүкіл жұрт
түкірердей өмірге.
Қазағым алғыс қылып,
Мейірімі шексіз Аллаға табынуда.
Бөрілі байрақ-ту болды,
Еркіндігім жыр болды,
Соғыс дəмін сезінбеген пендемін,
Соғыс жайлы өлеңнен ой өргенім.
Бауыржандай батыр болсын ұлдарың,
Əлиядай ұшқыр болсын мергенің.
Халық деген – тылсым бір:
төзімі де теңіздей,
сезімі де теңіздей,
шалқарлығы даладай,
Таңданам бастықтарға бұл күндегі,
аумайды-ау бірі бірінен шіркіндері.
Отырыс-тұрысы да айнымайды,
ұқсайды тіпті күбір-күңкілдері.
Кеудеңе кек келгенде,
төріңде ой жатпайды.
Қанағат кеткен жерде,
қиянат ойнақтайды.
Қоғам дегенің – темір тор,
темірдің тілін таппадым.
Аспаным – алау, жерім – сор,
серкесіз отар – баққаным.
Жақсылар жаман болып шықты бүгін.
Тұнжырап тұрып алды бұлтты күнім.
Әулие дегендерім арамза екен,
салды ма біздің елге жұт құрығын?
Қаланың тас көмкерген тірлігінен,
жаныма жай таба алмай зыр жүгірем.
Биікке талпынсам да, тырп еткізбей
әйтеуір тұмшалайды түрлі жүген.
Жайдақ су екен бұл ғұмыр
тамырсыз шөлде құм жұтқан.
Жаныңды сығып зыр жүгір –
құтылмайсың ажал-шындықтан.
Бәрі, бәрі сатулы бұл өмірде,
сезімің бе, сертің бе, білегің бе,
достығың ба, көңіл мен жүрегің де –
жылаймын ба мен бұған күлемін бе?
Көңілдеріңді көтерер
жақсы өлең менен күтпеңдер.
Өлең-әлемім – бұлт шеңбер,
шаттану күтсең, өте бер,
Биіктерге қомдайтын қанатыңды,
түседі еске кей жәйлар бала күнгі.
…Ағамменен жарыса домбыра алып,
тартқан болам «Абылды», «Нар атуды».
Ұқтым заман парқын мен:
адамы жез таңдайлы,
ісі жоқ та, ал тілмен
мінбе тисе сарнайды.
Билік деген – бір айдын
ақылсызға жел берер:
кенжесіндей құдайдың
алшаңдайды пенделер.
Аспан тарғыл, жер тарғыл, тарғыл үміт,
төзім - тасты жұқартты жаңбыр үгіп.
Сары даладай сабырлы санама кеп
сахараның құйыны салды бүлік.
Сырласың сырт айналған,
мұңдасың – сұрқай далаң,
көгінде күнді жауып бұлт ойнаған
ауыры-ай жылдарымның,
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
-
- Архимед
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі