Өлең, жыр, ақындар

Ілмек бойынша іздеу


Мақалалар (4) Өлеңдер (114) Мақал-мәтелдер (16) Ұлағатты сөздер (7)

Жаздың түні-ай

Айдың нұры барша әлемді сырлап бір,
Сол нұрменен сурет салды құмдақ қыр.
Қонып алып жүрегіме дәл қазір,
Бір бозторғай мігір таппай шырлап тұр.

Толық

Күзгі түн көріністері

Көтерілген қамырдай
Дөң — бұрын да ойшыл-ды.
Қаңқа-қаңқа адырды-ай —
Қасқыр тартқан қой сынды.

Толық

Жылқы ауылда жазғы түн баллада

Ар жағы —
Айырқанат самолетпен,
Бер жағы —
Ауытталған қара көртпен,

Толық

Түнгі таным

Қараңғылық жарықты еппен сырды,
Құс жолы анау шаңытқан...
Неткен сыр бұл?! —
Жаңа ғана аспаннан бір ақбоз ат

Толық

Маңғыстаудағы түн

Күн қызылы семіп, нұры жаңа өшті,
Жетіқарақшы көрінеді көмескі.
Түн тілінде тілдеседі менімен
Маңғыстауым — әрі жаңа, әрі ескі.

Толық

Бейуақ

Қылымсиды қыли түн,
Жан жоқ оған жылитын.
У жағады көзіме,
Сілекейлі ұры ұйқым.

Толық

Түн жыры - 1

Босата алмай қыл дұзақтан тау-ботасын тұмса түн,
Көрдіңіз бе, үрпісінен жұлдыз аққан бір сәтін.
Ыңырсыған тұмса дүние уызына жарытпай,
Өтер ме екем, болмай, сірә, шөл басуға мұрсатым?!

Толық

Түн жыры – 2

Ей, салқын ай, Ей, ыстық ай!
Ділдадай алтын ерегім деп ем,
Тимедің көптен, іңгаламайтын бөбегім деп ем,
Сүймедім беттен. Кезегім келсе - нұрыңа шомып,

Толық

Қадыр түні

Білмеймін, әлдекімнен өш ала ма?
Желтоқсан жын қаққан-ды кеше ғана.
Көбесі қара тастың қопарылып,
Көкке ұшып кетердей еді мешел аға.

Толық

Мылқау түн

Құдайы беріп тағы жарғанаттың,
Тұнжырап қасымда тұр жарғабақ түн.
Саусағын бопса - үміттің сорып тұрып,
Сәлемін мыңқылдаған аңдамаппын.

Толық

Дала. Түн

Алған шақта ұлы қыр жаңа тыным,
Аңсап жеттім алыстан дала түнін.
Шарбы бұлттың етегін шалды шапақ,
Шалғысындай ұлардың қанатының.

Толық

Қызды ауылдағы түн

Ұйқыға бас қойды жұрт бірі қалмай...
Жатырмын тынши алмай, шырым алмай.
Бозбала — өзі ғашық, өзі жасық,
Ал сонда қызды ауылдың түні қандай!..

Толық

Түнгі жыр

Жұлынымды жұлқылаған,
Сіңірімді сілкілеген,
Сүйегімнен шыра жаққан — Дәуренім! —
Ерніңе жұққан нұрын жұттым мұздай сәуленің.

Толық

Дала. Түн. Тылсым. Дүниетаным

Қоп-қою ғып бояп әрбір Дауысты
Түн мен Тылсым, құмырай қауып қауышты.
Сүт-айдынның қаймақ-бұлтын ай-тілмен
Мысық-аспан жалап-жалап тауысты.

Толық

Түнгі түңілу

Шаруаның бәрі — шартарап,
Күледі Ай маған шалқалап.
Көшеде көшіп келемін,
Уайым, қайғы арқалап.

Толық

Қысқы түн. Өлара...

Айды таба алмай,
Шырағын тұр жаға алмай…
Қап-қара түн бейне бiр,
Төңкерiлген қазандай…

Толық

Түнгі аспан

Терең ойға шомып ай,
Отырғандай асқарда.
Жұлдыздардың көбін-ай,
Жымыңдайды аспанда.

Толық

Ауыл көріністері

Нұрландырып өңірді,
Алтын арай төгілді.
Шаруалар шып-ширақ
Шықты тысқа көңілді.

Толық

Тып-тынық бір түн еді

Тып-тынық бір тамылжыған түн еді,
Жұлдыз біткен жымың қағып тұр еді.
Екі ғашық бір-біріне сыр ашып,
Балдай ұйып бақ ішінде жүр еді.

Толық

Күн мен түн

Күн – күйім,
Күн – тынысым,
Күн – тірегім,
Күн – бақыт,

Толық