Күнім де қуанышым
Күнім де қуанышым бір сен дедім,
Шынында шын бақытым бір сен бе едің?
Түбінде терезеңнің түндер күтіп,
Қақаған аяздарда бүрсеңдедім.
Күнім де қуанышым бір сен дедім,
Шынында шын бақытым бір сен бе едің?
Түбінде терезеңнің түндер күтіп,
Қақаған аяздарда бүрсеңдедім.
Көз алдымда күлімдеген бір бейне,
Көк белдегі үлбіреген гүлдей ме?
Гүлге елітіп елжіреген жанымды
Сол бір сұлу білдеді ме, білмей ме?
Бұл аспанның түбі түсіп кеткен бе?
Жете алмайа-ақ қойдым сұлу көктемге.
Жапалақ қар жауады кеп, жауады,
Қызғалдақтар құлпыратын көк белде.
Ақ пейіл аңқылдаған адамдар-ай,
Бір табан жақындаңдар маған қарай.
Ұғыңдар пенделіктің салқыны деп,
Өткізсем ойсыз күндер алаңдамай.
Өлеңде атыңды атап жазбасын,
Айтасың анда-санда аз ғана сын:
«Жатады өзге ақындар өліп-талып,
Сен неге салқынсың?» – деп назданасың.
Сайтандығың санамды шын сыздатты,
Жүрегімді жандырды да мұздатты.
Екеуіміз екі шоқы екенбіз,
Арамызда аттай алмас құз жатты.
Құдайым сені ғажап мүсіндеген,
Оны ешкім менен артық түсінбеген.
Қадалып біреу саған қарай қалса,
Өң түгіл қызғанамын түсімде мен.
Көктем келіп, қыздарды шешіндірді,
Шешіндірді – жанартау төсін түрді.
Қыс бойына қымтанған балтырларды
Кілемінде көк шалғын көсілдірді.
Он жыл бұрын көргенде,
Ор киіктің лағы ең.
Пендең болып мен демде,
Құшағыңа құлап ем.
Жанарыңнан жалт еткен
Жадыраған нұр көрем.
Қимылыңнан қалт еткен
Жазылмаған жыр көрем.
Егерде тағдыр күшімен
Бөліске түссе бар әлем,
Аралап жүріп ішінен
Өзіңді таңдап алар ем.
Махаббат деген ару ма?
Аруға таман бару ма?
Ақылға, сөзге көнбесе,
Зорлықпен жұмсар қару ма?
Өмірде алғаш көріскен кісім,
Керемет келбет, келіскен мүсін.
Тәңірдің бере салғаны маған –
Аспаннан түскен періштембісің?
Кесіп-пішіп дүниенің өлшемін,
Жаттым балқып құшағыңда мен сенің.
Сол-ақ екен жастығым мен мастығым –
Тегенедей төңкерілген емшегің.
Қалдың сен талай рет көрмеймін деп,
Кеттім мен талай рет келмеймін деп.
Осынша дау айтқызып, өрекпітіп,
Осынша кердеңдеткен нендей міндет?
Қабақты қату түйіп тым,
Отырдың шетте тұйық тым.
Әлде бір жаннан опық жеп,
Таттың ба уын күйіктің?
Сен жатырсың құшағында ұйқының,
Мен отырмын қарауылдап үй түнін.
Тамылжыған тыныштықты тілгілеп,
Көңілімде көрмейді бір күй тыным.
Ауыл-аймақ тәтті ұйқыға батса да,
Әнге қосып талдар сыбдыр қақса да,
Қыз бен жігіт қол ұстасып әлі жүр,
Айлы түннің аясында бақшада.
- Виктор Франкл
- Карл Густав Юнг
- Эрих Фромм
- Ханна Арендт
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі