Теңіз бен Қарадағ
Бұлт үйіп төсіне,
Ерінін жаралап,
Нардай бір көсіле
Түксиген Қарадағ.
Көтеріп құз қайғыны тастар едім,
Болмаса құздан биік басқан өрің!
Әлемге қазақ даусын таратып сен,
Далама даңқ берген асқар едің.
Ұйқы рақат десек те,
Көңілсіз жолдай түн маған.
Жатып әрең төсекте,
Атқанда таң қуанам!
Сипайды шал қырау басқан сақалын
Ақсақал деп шығарған сол атағын.
Жас балалар мәз-мереке қасында,
Қызығады тұлғасына атаның.
Бір көршім бар — тұйық кәрі мұғалім,
Бір көршім бар — сыпайы әйел дәрігер.
Таңданамын мінезіне бұлардың,
Сөзге сараң, бірақ ылғи әбігер.
Қос кептер күнде қонады,
Ауламды менің кең көріп.
Ауламның солар қонағы,
Сыйлаймын ылғи жем беріп.
— Шырағым қызметің не, бастықпысың?
— Жоқ, ақсақал, өлеңшімін.
Жоқ, бастық емеспін мен,
Өлеңшімін!
Келіңдер, кең далама, достар тағы,
Ән-жырдың халқымыздың қостар жаны.
Жайылар алдарыңа кең құшақпен,
Даланың дәнге толы дастарқаны.
Тақ болған күллі дүние әлеміне,
Еркесі жұлдыздың да, әуенің де,
Тәңірі арулықтың, Ай сұлуым,
Тағы да көрік бердің елеңіме.
Жасыл белде желпіндіріп келем мен,
Жаңа туған жан самалы өлеңмен.
Өлең өзі жүрегіме құйылды,
Жұрт даусынан жаңғыртқан сол қиырды,
Бәрімізге қызықты бұл күніміз,
Шашу болып төгілсін гүл жырымыз.
Жерімізді жаңғыртқан даусымызға,
Бұталардан үн қосты бұлбұлымыз.
-
-
-
-
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі