«Табиғат — тіршілік бесігі»

Табиғат — тіршілік бесігі

Табиғат – адамзаттың ғана емес, жер бетіндегі барлық тіршілік иелерінің ортақ үйі. Аспан, жер, су, орман, жануар мен өсімдік – барлығы табиғаттың ажырамас бөлшектері. Табиғат болмаса, өмір де болмас еді. Сондықтан да оны жиі «тіршілік бесігі» деп атаймыз. Бұл атау бекер берілмеген: табиғат бізді өсіреді, қорғайды, асырайды. Алайда бүгінде адамзат осы қасиетті бесікті шайқап жібергендей әсер қалдырады.

Адам табиғаттың бір бөлшегі болғанымен, соңғы ғасырларда ол өзін табиғаттан биік қойғандай күйге енді. Қалалар салынып, ормандар кесілді, өзендер тартылды, жануарлар азайып, кейбірі мүлдем жойылып кетті. Өкінішке қарай, көптеген адам табиғаттың байлығын сарқылмайтын, таусылмайтын деп түсінеді. Бірақ табиғаттың да төзімі шексіз емес. Оның үндемей келісе бергені – әлсіздік емес, мейірімділік. Ал мейірімділікпен ойнауға болмайды.

Табиғат – бұл тек әдемі көрініс емес, ол — күрделі тіршілік жүйесі. Әрбір ағаш, әрбір жәндік, әрбір құс – өз орнында маңызды қызмет атқарады. Мысалы, аралар болмаса, өсімдіктер тозаңданбайды, демек жеміс те болмайды. Бір қарағанда ұсақ тіршілік иелерінің өзі бүкіл экожүйеге әсер етеді. Бұл – табиғаттың тұтастығы мен үйлесімділігінің дәлелі.

«Тіршілік бесігі» деген тіркес тек поэтикалық сөз емес. Шын мәнінде, табиғат бізге өмір сүруге қажетті барлық жағдайды жасап отыр. Ауа – тыныс алуымыз үшін, су – тіршілік көзі, топырақ – азығымыздың негізі, орман – көмірқышқыл газын жұтып, оттегі бөледі. Бізге қажет дүниенің барлығы – табиғатта бар. Адам өз үйін қалай күтсе, табиғатты да дәл солай күтіп, аялап, қорғауы тиіс.

Бүгінде жаһандық климаттың өзгеруі, жер сілкіністері, аптап ыстық пен су тасқындары — барлығы адамның табиғатқа деген немқұрайлы көзқарасының салдары. Алайда әлі де кеш емес. Табиғатты қалпына келтіру үшін әрбір адам өз үлесін қоса алады. Ағаш отырғызу, қоқысты сұрыптау, суды үнемдеу, ормандарды қорғау, жануарларға қамқор болу – бәрі де үлкен өзгеріске жол ашады.

Табиғат – бұл біздің болашағымыз. Егер біз оны қорғап, аяласақ, табиғат та бізге өз байлығын аямайды. Ал егер немқұрайлы қарасақ, сол байлықты мәңгілікке жоғалтуымыз мүмкін.

Қорытындылай келе, табиғат – адамзаттың ғана емес, бүкіл тіршіліктің алтын бесігі. Бұл бесікті шайқамау, керісінше, оны аялау – әр адамның қасиетті борышы.