Қазақ тілі — ата-баба аманаты

Соңғы уақытта қазақ тіліне деген қоғамдағы көзқарас қызу талқыға түсіп жүр. Әсіресе жақында “Magnum” супермаркеттер желісіне байланысты жағдай халықтың ұлттық тілге деген жанайқайын нақты көрсетті. Қазақ тілі — тәуелсіз елдің сипаты. Ал оны менсінбеу — бүкіл ұлтқа жасалған құрметсіздікпен тең.

Біз өз елімізде жүріп, қазақша сөйлеуге ұялатын немесе кедергі келтіретін жағдайлармен жиі кездесеміз. Бұл — үлкен мәселе. Әр азамат пен азаматша өз тілін қорғамаса, өзгелерден оны құрметтеуді қалай талап ете аламыз?

Қазақ тілінің мәртебесі туралы әңгіме болғанда, маған үнемі Жұбан Молдағалиевтің «Мен — қазақпын» поэмасындағы мына жолдар еске түседі:

«Мен — қазақпын, тілім менің — жүрегім,

Мен — қазақпын, әнім менен жырым — емің…»

Тіл болмаса, жүрек соқпағанмен тең. Яғни тілсіз — ұлт жоқ. Тілім — менің өткенім, бүгінім, ертеңім.

Қазақ тілі — ата-бабамыздың аманаты. Ал аманатқа қиянат жасалмауы керек. Қазақ даласында, қазақ жерінде қазақ тілінің үстем болмауы — тарихи әділетсіздік. Егер өз елімізде өз тілімізге қолдау көрсетілмесе, оны кім қолдайды?

Қазақ тілін тек заңмен емес, жүрекпен қорғау қажет. Қазақша сөйлеу — сән емес, парыз. Бұл — біздің болашағымыздың, рухани тәуелсіздігіміздің көрінісі.

«Journiverse» білім беру орталығының оқушысы: Бахытбай Алина