Оныншы көк сөз (Өлеңдеп)

Бізді заман емес, адам өзгертеді, 

Солай-солай заманға дақ келтіреді, 

Бірімізге-біріміз жау болып, 

Өмірді солай босына өткізеді! 

Түбінде бәрібір жаман іс жарып шығады, 

Ұрлық ісі өзіне де керек емес болып қалады, 

Жасырын, жасап ап неге өзін сынға алады? 

Жарып шыққанмен ол қоймай, махшарда сауал болады! 

Қасыңды аш қабағыңа қар жаумай, 

Ғайбат айтпа сауабыңнан айырылмай, 

Өзіңді ұлы ұстар мінезді қой, 

Тәкаппарланып жұмағыңнан айырылмай! 

Білмей жатып білем деме ешқашан, 

Әйтпесе өтірікпен күнә аласың әрқашан, 

Пысық болам деп, артықпенен арам жеп! 

Сұрау болады! Өзіңді алдауды тоқтатасын сен қашан! 

Қазір деген заман! 

Соғыс деген жаман! 

Қанаттанбаған адамнан! 

Ешқашан да қадір күтіп алданбаң! 

Өтірік-алдау бүгіннің, 

Кәсібі болған бұл жалған! 

Жерге тоймай бірін-бірі 

Етін жеген тым жаман! 

Кім жырлады заман қатал деп? 

Адамның өзі жақсы емес! 

Ес түзелмей түзелмес! 

Бірі түсінсе, ерді бірі түсінбес!