Түлкі мен қоян
Бір күні болдырып келе жатқан түлкі жортып жүрген қоянды көріп, өтірік ауырған болып оның жолына сұлай кетіпті де, қоянды шақырыпты.
— Қоянжан-ау, қоянжан, неге сонша жорытасың? Менен неге қорқасың? Бала жастан бірге өскен, тоғайдың дәмін бір жескен, көрші емес пе едік. Мен ауырып жатырмын, жақынырақ келсеңші, қоштасайық, — депті.
Сонда қоян:
— Екі құлағым сөзіңде тұр, екі көзім өзіңде тұр. Сіз етті жақсы көреді дейді жұрт, сол рас па? — депті.
— Рас болғанда қандай, тіпті ет жемесем басым ауырады!
— Міне, осыныңыз жаман ғой.
— Иә, соған өзім де қынжылып жатырмын. Кеше бір тауық жеп едім, соған жаным ашып жылап та жібердім. Өйткені ол да тірі жүргісі келеді ғой. О, шіркін, тіршілік! — депті.
Қоян:
— Сіз оны өлтірмей тұрып ойлап көрдіңіз бе? — депті.
Сонда түлкі:
— Мен дәл сол жерін ойлауды ұмытыппын. Жаныма батып, ауырып жатқаным да соның өкініші, — дейді.
— Ұмытшақ деген жаман ғой, мен де содан қорқамын, сондықтан да жорытамын, — деп, тұра жөнеліпті қоян.
Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Пікірлер (1)
Пікір қалдырыңыз
Қарап көріңіз
Пікірлер
-
Зейнеп
Тамаша -
Мадина
Өте оңай екен -
Алинұр
Өте жақсы
- Альфред Адлер
- Альфред Адлер
- Альфред Адлер
- Альфред Адлер
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі