Жайлау ғой мынау жарасқан
- 0
- 0
Жайлау ғой мынау жарасқан
Арал – төбе бауыры.
Төбеден неге әрі асқан
Сәулешімнің ауылы
Жайлау ғой мынау жарасқан
Арал – төбе бауыры.
Төбеден неге әрі асқан
Сәулешімнің ауылы
Оянып ап ақ таңнан, қыбырлаймыз,
Сыр ұрлаймыз күндерден, жыр ұрлаймыз.
Барлығына уақыт жоқ жететұғын,
Күн көзіне отырып жылынбаймыз.
Құрбым, жан құрбым, бала кезімнен
Бақыт көріп ем қара көзіңнен
Кеттің ұмытып, мәңгі ұмыттың
Жібін үздің ғой нәзік үміттің
Заря
Керемет