Бақай таудың бауырында

I
Құз тастар қозғалған ба Таусүңгірде?
Алқабы алашоғыр асыр мүлде.
Бақай мен Матай әлде үндесті ме,
Қос таудың жаңғырғандай даусы бірге.
Самсаған салтаттылар самаладай,
Самал жел Сүңгіртаудан соға ма жай?
Бөктерге күмбез үйлер қаздай қонса,
Қой ерген көк жайсаңда шағаладай.
Қол бұлғап қызыл тулар шаңырақтан,
Қыз қойшы әсем әнді аңыратқал?
Апыр-ау, бұл неткен той? Таусүңгірге
Жарыстық машинамен бауыр жақтан.
Қой толқып аңғар тауға алқа құрған,
Ауылға, әзір тойға, алда тұрған,
Малшының, егіншінің арасына,
Ақын мен әнші келді Алматыдан.

II
Сол бір сәт масайрады марқасқалар,
Кез еді күй шертілер, ән басталар.
Бақай тау алдымызда асқақтады,
Батырдай айбатынан жау жасқанар.
Жұртына қойды баққан сыйлы шопан,
Маңқиып мәуітіден киді шапан.
Асының шешегіндей гүл кілемге,
Отырды қой бағуды сүйген апаң.
Жамылып қыжым, жібек киімдерді,
Жұртының келін қойшы сыйын көрді.
Қарайды сағатына Марияхан,
Сағатпен санайтындай қиыр белді.
Жүздерден нұр шалқиды күлімдеген,
Жас шопан сақпан қызға күбірлеген.
Костюмы алған сыйға қандай әсем,
Тіккендей өз қойының түгіменен.
Жәрмеңке ашылғандай бұл бөктерде,
Дүкендер машиналы, көлбепті өрге.
Бұйымдар әлем-жәлем тұр тізіліп,
Қойшы жүр көргендей бір ғажап көрме.
Қуантып қойшылардың қызық ісі,
Келіпті күй пернесін сызып күйші.
Самалдай күй ескенде домбырадан,
Аңқыды ақ боз үйден қымыз исі.
«Сарыарқа», «Сарыжайлаулар» саңғырады
Сол күймен қойлы дала жаңғырады.
Теңселіп шопан-ата күйге балқып,
Сыңсыды Таусүңгірдің сал бұлағы.
Сұңқылдап бұлбұл даусын қиды кімге?
Кәрі-жас ынтызарын иді мүлде.
Тәтті ән таңдайынан төгілгенде,
Тамсанып телмірді жұрт Бибігүлге.
Қойлы ауыл, құт орнаған өрісіне,
Сүйсінген қой есірген ер ісіне,
Әншімен ақын қосты әуездерін,
Шалқыған шопандардың жеңісіне...

---