Өлең, жыр, ақындар

Ағама хат

  • 18.05.2019
  • 0
  • 1
  • 5733
Кейде жалғыз ойға батып кетемін...
Нұрымыз ғой екеуміз бір әкенің.
Бір ананың сүтін емдік, сенімен
Бір еді ғой сәби бесік мекенім.
Шықты ма сол балғын шағың есіңнен,
Ыстық ұяң, төріне біз көсілген?
Мәз едік қой бірге жүрсек, бір күлсек,
Бір еді ғой бақытың мен несібең?
Сол шағымды айрылмастай көріп ем,
Екеумізге бір үйдің де төрі кең.
Өмір қызық, екеумізді айырып,
Екеумізді екі жанға теліген.
Енді бөлек босағаға маталдық,
Аға болдық, ақсақал да атандық.
Разымыз ғой өмірге де өсірген
Екеумізді игілерге қатар ғып.
Бірақ бұл не, бір қалада болсақ та,
Жүргендейміз көз көрмейтін алшақта!
Неткен күйбең, қайран жарты ғасырдың
Деңгейінен жылдам асып қалсақ та?
Істерің көп — ғұмырыңнан көлемді,
Мен де жазып тауыспаспын өлеңді.
Аңдаусызда айрылысармыз мәңгілік,
Анда-санда көрсетіп қой төбеңді!



Пікірлер (1)

ЖАҢҒАБЫЛ АЙДАНА

МЕН АНАМДЫ ЖАҚСЫ КӨРЕМІН
САЛЕМ

Пікір қалдырыңыз

Келтемасат

  • 0
  • 0

Сонау алыс шет өлкеден,
Сақтап келем бір сағыныш.
Жүрек оты озып менен
Сағынышты тез алып үш!

Толық

Менің көршілерім

  • 0
  • 0

Бір көршім бар — тұйық кәрі мұғалім,
Бір көршім бар — сыпайы әйел дәрігер.
Таңданамын мінезіне бұлардың,
Сөзге сараң, бірақ ылғи әбігер.

Толық

Туған қала туралы жырлар

  • 0
  • 0

Сол бір көшеде
Жандай бір жоғын іздеген,
Жүрсем де мен кеше де,
Бүгін де бұлдыр ізбенен

Толық

Қарап көріңіз