Өлең, жыр, ақындар

Ағама хат

  • 18.05.2019
  • 0
  • 1
  • 5949
Кейде жалғыз ойға батып кетемін...
Нұрымыз ғой екеуміз бір әкенің.
Бір ананың сүтін емдік, сенімен
Бір еді ғой сәби бесік мекенім.
Шықты ма сол балғын шағың есіңнен,
Ыстық ұяң, төріне біз көсілген?
Мәз едік қой бірге жүрсек, бір күлсек,
Бір еді ғой бақытың мен несібең?
Сол шағымды айрылмастай көріп ем,
Екеумізге бір үйдің де төрі кең.
Өмір қызық, екеумізді айырып,
Екеумізді екі жанға теліген.
Енді бөлек босағаға маталдық,
Аға болдық, ақсақал да атандық.
Разымыз ғой өмірге де өсірген
Екеумізді игілерге қатар ғып.
Бірақ бұл не, бір қалада болсақ та,
Жүргендейміз көз көрмейтін алшақта!
Неткен күйбең, қайран жарты ғасырдың
Деңгейінен жылдам асып қалсақ та?
Істерің көп — ғұмырыңнан көлемді,
Мен де жазып тауыспаспын өлеңді.
Аңдаусызда айрылысармыз мәңгілік,
Анда-санда көрсетіп қой төбеңді!



Пікірлер (1)

ЖАҢҒАБЫЛ АЙДАНА

МЕН АНАМДЫ ЖАҚСЫ КӨРЕМІН
САЛЕМ

Пікір қалдырыңыз

Сәріде гүл ектім

  • 0
  • 0

Үйімнің алдына
Сәріде гүл ектім.
Нәр құйдым балғынға
Лебімен жүректің.

Толық

Лида Волконская

  • 0
  • 0

Қалың құм жоталанып оппа қардай,
Ызғын жел ойнақтаған шаң көтеріп.
Жүре алмай жолбарыс та тоқтағандай
Қыр басқан құйындардан қаптай өріп.

Толық

Жол үстінен

  • 0
  • 0

Жүйрік поезд келеді ағып,
Түптен тартып тау тамырын.
Суреттеуге сөз шыққанша,
Кетеді ағып сан шақырым...

Толық

Қарап көріңіз