Өлең, жыр, ақындар

Шың түлегі

  • 20.05.2019
  • 0
  • 0
  • 1337
Тау басында ақ шыңнан
Қараңдайды көк шынар.
Бұндай, сірә, қақшиған
Тәкаппар тал жоқ шығар.
Көзге түскен ол жалғыз
Төбесінен таулардың,
Оны өсірген дүлей құз,
Қарлы шыңы Талғардың.
Барды ма екен құзға сол,
Жүгірген аң, ұшқан құс?
Қанаты бар, ұшқыр зор,
Қайда сонда асқан күш?
Көрдім туды басынан
Сол тәкаппар шынардың.
Жан жетер деп қасынан
Ойламаған шығармын.
Үсті дауыл, қарлы бұлт,
Асты меңіреу шыңырау.
Қалай ғана қадалып
Жалғыз жалау түр мынау?
Әлде мұны қадаған
Көк серісі қыран ба?
Найзағай ма ораған
От алауын қиянға?
Көзге түсті, асқарда,
Сол шынардың қасынан,
Қолын созған аспанға
Шынардай бір жас ұлан.
Айғай салды жас ұлан
Ашуы бұлт ызғарлы:
«Бағын маған, басынам,
Бұлт билеген құздарды!
Айбындымын қасыңда
Бойымда бар ел күші.
Тігілген ту басыңа —
Жеңісімнің белгісі!»
Содан бері шынарда
Желпілдеген ту қалды.
Бас игізіп тұрғандай
Асқақтаған шыңдарды.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Түнгі көшеде

  • 0
  • 0

Түнгі самал еседі
Тереземнің алдынан.
Кезіп түнгі көшені,
Шаттық шулар шалқыған.

Толық

Кавказ сыры

  • 0
  • 0

Жастықтың жүйрік ойы судай тасып,
Кеткендей кейде шалқып шыңнан асып.
Жасымнан құмар едім серуенге,
Көруге соны жерді.сырлар ашып.

Толық

Александр Невский

  • 0
  • 0

Есіңде ме еткен сонау,
Сатырлаған мұз майданы;
Батырсыған атаңа анау,
Кім түйреді көк найзаны?

Толық

Қарап көріңіз