Өлең, жыр, ақындар

Сұлтанмахмұтқа

  • 20.05.2019
  • 0
  • 0
  • 1152
Жалғыз мола, жол үсті,
Жолаушы өтер көз салып.
Өте беріп ой түсті,
Тұра қалдым томсарып.
Қурай басқан қу қабыр,
Жел ескендей дүбірлеп,
Күңіренгендей сонда бір,
Өлген адам күбірлеп.
Келдім жетіп басына,
Ызыңдайды қу ағаш.
Тіл қатпайды мелшиіп,
Басындағы меңіреу тас.
Жүрегімді өртеді,
Қайғы - ызасы аралас.
Қабырына домалап,
Ағып кетті көзден жас.
Түнгі боздақ, жұлдыздай,
Жарқ етті де, ол сөнді.
Азалы болған Арқаны,
Жыры кезіп жөнелді.
Па десеңші, сол жырдың,
Үнін дала алыпты.
Ескен желі ой-қырдың,
Еске сақтап қалыпты.
Естілді маған сол күні,
Шаттық үні Арқаның.
Қуаныштың құйыны,
Алып жатыр алқабын.
Арқадан ескен сол жырдың,
Ішінде сенің жүрегің.
Жүрегің сенің менікі —
Жүрегім деп жүремін.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Мерекелі жастарға

  • 0
  • 0

Сендердікі — шексіз дарқан атырап,
Сендердікі гүлдер мен жас жапырақ.
Сендердікі — ән шырқаған бұлбұл мен
Алтын күн де нұры түскен шашырап.

Толық

Өзбек досыма

  • 0
  • 0

Ташкент бардым таңырқап,
Тамашасын көрдім мен.
Шадыман жұрт ән шырқап,
Гүл төгілген төрінен.

Толық

Көктем

  • 0
  • 0

Күн мен гүлдің көктемі!
Сен дүниенің мәңгі жаңа нұрысың.
Сен күніңмен күліп тұрған көктегі,
Кеңейтесің бар ғаламның тынысын.

Толық

Қарап көріңіз