Өлең, жыр, ақындар

Сұлтанмахмұтқа

  • 20.05.2019
  • 0
  • 0
  • 1123
Жалғыз мола, жол үсті,
Жолаушы өтер көз салып.
Өте беріп ой түсті,
Тұра қалдым томсарып.
Қурай басқан қу қабыр,
Жел ескендей дүбірлеп,
Күңіренгендей сонда бір,
Өлген адам күбірлеп.
Келдім жетіп басына,
Ызыңдайды қу ағаш.
Тіл қатпайды мелшиіп,
Басындағы меңіреу тас.
Жүрегімді өртеді,
Қайғы - ызасы аралас.
Қабырына домалап,
Ағып кетті көзден жас.
Түнгі боздақ, жұлдыздай,
Жарқ етті де, ол сөнді.
Азалы болған Арқаны,
Жыры кезіп жөнелді.
Па десеңші, сол жырдың,
Үнін дала алыпты.
Ескен желі ой-қырдың,
Еске сақтап қалыпты.
Естілді маған сол күні,
Шаттық үні Арқаның.
Қуаныштың құйыны,
Алып жатыр алқабын.
Арқадан ескен сол жырдың,
Ішінде сенің жүрегің.
Жүрегің сенің менікі —
Жүрегім деп жүремін.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ақиқат кілті

  • 0
  • 0

— Женева! — Сұлу қала, маңы ғажап,
Саяхат еткендерге жаны қалап.
Орманнан тыңдап жырын әнші құстың,
Екі жан келе жатыр көл жағалап.

Толық

Ағама хат

  • 0
  • 1

Кейде жалғыз ойға батып кетемін...
Нұрымыз ғой екеуміз бір әкенің.
Бір ананың сүтін емдік, сенімен
Бір еді ғой сәби бесік мекенім.

Толық

Жасыл белде

  • 0
  • 0

Жасыл белде желпіндіріп келем мен,
Жаңа туған жан самалы өлеңмен.
Өлең өзі жүрегіме құйылды,
Жұрт даусынан жаңғыртқан сол қиырды,

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер