Горькиймен кездесу

Өлең-сөз

I
«Адам деген ардақты ат!»
Адам деген атыңнан айналайын,
Адам - күннің баласы,
Адамға күн беріңдер!»
«Ардақтасақ - ардақтайық та ананы,
Адамды туған ана - ғой,
Ана тәңірінің өзімен аттас!»
«Оның аты - дауылпаз. Ол дауылсыз
тұра алмас. Ол дауыл шақырады,
Ол көзінің отымен көкте нажағай
ойнатып, қанатының желімен
теңіз толқындарын сапырады,
я, дауыл болмақ».

М.Горький

II
Ол осынау үш үлкен арманымен
Революция, есігін қақты келіп.
Кіріңіз! - деді Ленин.
Аумағы кең.
Жаңа Россия кеудесін жатты керіп.
Ал қызыл ту, алтын таң, азат аймақ,
Пролетариат - кеше өзі сан жырлаған.
«Алға!» - деді саңқ етіп, өзі айқайлап,
«Сені жырлау - жазылған тағдыр маған
«Жаса!» - деді қалың ел толғанғанда,
«Баста!» - деді партия сүйсініп бір.
Мәдениет шылбырын алды ол қолға
Мынау дәурен, жап-жаңа тіршіліктің!

III
Ол дүниеге данышпан беделімен
Революцияны тыңдатты өз атындай.
Сонша зор ықпалымен, өнерімен
Жоқ еді одан ақын озатындай.
Ленин соны ойлады шақырғанда,
Ер еді ол ойы ерекше, ақыл бөлек.
Революция дауылын сапырғанда,
Әрине, оған сәйкес ақын керек.
Бастады жаңа заман бар өнерін,
Баяғы саңқылдаған дауысымен.
Қойнына қасиетті қара жердің
Жөнелді ол адамзаттың алғысымен.

IV
Ал бүгін бір ғасырды алып тастап,
Дүниеге қайта соғып, тұр оралып.
Не ғажап оқиғалар болыпты асқақ,
Ұштасты адам қолы айға барып.
Ол соған мақтанды да, тасыды-ай кеп,
Кенеттен тағы жүдеп, түйілді ағаң,
Қараса - әлем өрті басылған жоқ,
Қараса - адам жасы тиылмаған.
Не сұмдық - бар ғажапты жасап қолдан
Бақытты жасай алмау әлі күнге! –
Өзіне өз еңбегі азап болған
Адамның бар мен жоғы бәрі бірдей.
Ірі адам - зор гуманист осыны айтып,
Тұрғандай жекіп сөйлеп ұсақтарға.
Содан соң Россияға келді қайтып
Елінің бір сәбиін құшақтауға.
Құшты ол - ұлтың, өзің кімсің демей,
Бәрі бір ортақ Отан бір баласын,
Дүние тұрды қарап тырс үндемей,
Адамның құрмет тұтып бұл данасын.
Ал қара осы тойға барлық әлем,
Айт сосын асыл шындық - әділетті.
Ол құшқан жақсы бала - ол мына мен, –
Қазақтың Социалистік әдебиеті!

---