Өлең, жыр, ақындар

Алакөл аңызы

  • 25.05.2019
  • 0
  • 0
  • 3509
Анадай басын қосқан көп баланың,
Бөліп ап Жетісудың төрт тарауын
Арқаның жамырауық өзендерін
Ағытып, қиып тастап ноқталарын.
Алакөл жатыр еркін иемденіп,
Жоңғарға жөн арқасын сүйей беріп,
Жағалап Арқарлының бала тауын,
Омырауын Тарбағатай сүйер келіп.
Бұл-дағы белгісі емес осалдықтың,
Салты бар серіліктің, ия салдықтың,
Жатады ақ торғындай шұбатылып,
Ішінен ақтарылған мол сандықтың.
Алыстан көз жіберсең сен бір келіп,
Көрінер су жотасы теңбілденіп.
Ақ пен көк араласып анадайда
Тулайды ала толқын көлді көміп.
Бейне бір ала тайлар шайнасқандай,
Зымырап, жал тістелеп жармасқандай,
Тұяқпен суға түскен күнді теуіп,
Ал түнде аяғымен ай басқандай.
Алакөл деген аты содан қалған,
Қарттардың көзі жіті соны аңғарған.
Аңыз бар: «бір кез елден бақыт қашып
Жеткізбей, Алакөлді шыр айналған».
Өмір ғой өткен сонда халық арман,
Ескірмей ел есінде бәрі қалған,
Сол бақыт балықшының қолында тұр,
Өңгеріп кемесіне салып алған.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сағынамын достарды

  • 0
  • 0

Жетім байғұс — жеке гүл,
Қол батырмас қос терек,
Болмаған соң екі өмір,
Бір өмірге дос керек.

Толық

Жылашар

  • 0
  • 0

Отанның дүрс-дүрс соққан жүрегінен —
Москва, мәңгі тірек Кремльден,
Куранттар сыңғырының арасынан
Жылдардың сан кіргенін білемін мен.

Толық

Бала бекетке

  • 0
  • 0

Сыбызғы кесіп қурайдан,
Сыйлауға саған ұйғардым,
Шеберлік тілеп құдайдан,
Жасауын білмей қиналдым.

Толық

Қарап көріңіз