Өлең, жыр, ақындар

Өмір күші

Мыңдаған қалам өрнегі түсіп,
Алуан көздің от ізі қалған.
Талайдың басып алақаны ыстық,
Екінші қолға суымай барған,

Маған да жетті сол қағаз қымбат,
Жүректен шықты мызғымас антым.
Қаламның бойын қуалай зырлап,
Құйылды барып қағазға әрпім.

Үндеуден көрді көзім тез шалып,
Інімнің қолын қойылған шапшаң.
Тұрғандай болды тұтасып халық,
Осынау байтақ астында аспан.

Жалауын бейбіт өмірдің ортақ,
Көтеріп қолдан айбарлы үнмен.
Астында тудың тұрды бір шырқап,
Өзімдей ұлан өмірді сүйген.

Толды да кеуде сезіммен күшті,
Өмірдің алып қайратын көріп.
Келешек маған жымия түсті,
Өзінің ғажап ісіне сеніп.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қойшы ауыл

  • 0
  • 0

Секілді жүзі қара мыс,
Секілді көзі қара шоқ,
Қайыңдай қатқан тарамыс,
Маңдайы бейне шапашот.

Толық

Сәбиге

  • 0
  • 0

Былдырлап тілің шыққалы,
Атадың кенет атыңды.
Қызықтап үйде жұрт бәрі,
Тіледі қайта айтуды.

Толық

Мыс салт атты

  • 0
  • 0

Жер шауып, болмайтындай бұл түгесіп,
Атының омырауы бұлтты кесіп,
Сан озып ғасыр бұдан, бұл ғасырдан
Кетсе де, төзу білмей тұр сіресіп.

Толық

Қарап көріңіз