Өлең, жыр, ақындар

Өмір күші

Мыңдаған қалам өрнегі түсіп,
Алуан көздің от ізі қалған.
Талайдың басып алақаны ыстық,
Екінші қолға суымай барған,

Маған да жетті сол қағаз қымбат,
Жүректен шықты мызғымас антым.
Қаламның бойын қуалай зырлап,
Құйылды барып қағазға әрпім.

Үндеуден көрді көзім тез шалып,
Інімнің қолын қойылған шапшаң.
Тұрғандай болды тұтасып халық,
Осынау байтақ астында аспан.

Жалауын бейбіт өмірдің ортақ,
Көтеріп қолдан айбарлы үнмен.
Астында тудың тұрды бір шырқап,
Өзімдей ұлан өмірді сүйген.

Толды да кеуде сезіммен күшті,
Өмірдің алып қайратын көріп.
Келешек маған жымия түсті,
Өзінің ғажап ісіне сеніп.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Романстар

  • 0
  • 0

Кім едің арқада қос бұрымың бай,
Сәулелі жан жоқ еді бұрын мұндай,
Қараңғы сарайымның түкпіріне
Құлаған күннің алтын сынығындай

Толық

Сәкен әні

  • 0
  • 0

«Келемін тау ішінде өлеңдетіп,
Аймақты тебірентіп, елеңдетіп»,—
Осы әнге шырқаушы еді бір азамат,
Қалушы ед қайран көңіл көкке жетіп!

Толық

Батыр да «атқа» отырды

  • 0
  • 0

Сағымды түсте күн қызып,
Көзіңе түссе комбайн.
Көрінеді екен, бір қызық,
Шөгеріп қойған нардайын.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар