Өлең, жыр, ақындар

Өмір күші

Мыңдаған қалам өрнегі түсіп,
Алуан көздің от ізі қалған.
Талайдың басып алақаны ыстық,
Екінші қолға суымай барған,

Маған да жетті сол қағаз қымбат,
Жүректен шықты мызғымас антым.
Қаламның бойын қуалай зырлап,
Құйылды барып қағазға әрпім.

Үндеуден көрді көзім тез шалып,
Інімнің қолын қойылған шапшаң.
Тұрғандай болды тұтасып халық,
Осынау байтақ астында аспан.

Жалауын бейбіт өмірдің ортақ,
Көтеріп қолдан айбарлы үнмен.
Астында тудың тұрды бір шырқап,
Өзімдей ұлан өмірді сүйген.

Толды да кеуде сезіммен күшті,
Өмірдің алып қайратын көріп.
Келешек маған жымия түсті,
Өзінің ғажап ісіне сеніп.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Асыл аға, ер ұстаз

  • 0
  • 1

Кішіпейілдік,
ақжарқындық, жомарттық,
Жақсылықшыл қасиетімен жолы артық,
Атынды да жұмсақ үнмен атайтын,

Толық

Маяковскийдің үйінде

  • 0
  • 0

Осынау бір көне үйге
Өлеңімді көтеріп,
Ақыл алып, мен ылғи
Жүрген жандай көп келіп.

Толық

Гүл ішіндегі хаттар

  • 0
  • 0

Сәске түс. Июльдің бір балбыраған
Күні еді, ыстық, сәуле жамыраған.
Қаз-қатар ақ теректің саясымен
Ағылған Алматыда қалың адам.

Толық

Қарап көріңіз