Өлең, жыр, ақындар

Өмір күші

Мыңдаған қалам өрнегі түсіп,
Алуан көздің от ізі қалған.
Талайдың басып алақаны ыстық,
Екінші қолға суымай барған,

Маған да жетті сол қағаз қымбат,
Жүректен шықты мызғымас антым.
Қаламның бойын қуалай зырлап,
Құйылды барып қағазға әрпім.

Үндеуден көрді көзім тез шалып,
Інімнің қолын қойылған шапшаң.
Тұрғандай болды тұтасып халық,
Осынау байтақ астында аспан.

Жалауын бейбіт өмірдің ортақ,
Көтеріп қолдан айбарлы үнмен.
Астында тудың тұрды бір шырқап,
Өзімдей ұлан өмірді сүйген.

Толды да кеуде сезіммен күшті,
Өмірдің алып қайратын көріп.
Келешек маған жымия түсті,
Өзінің ғажап ісіне сеніп.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Бауырсақ

  • 0
  • 0

Төгіп жатыр
Пейілі мен жанын сап.
— Келмейсіңдер,
Осыншама сағынсақ! —

Толық

Егінкөл басында

  • 0
  • 0

Келген дәнді суарып
Ертеден - ақ Егінкөл,
«Егініме суыңды
Есіркесең тегін бер»

Толық

Тіршілік тіректері

  • 0
  • 0

Ақынның өлең-жыры - өмірлесі,
Емес ол ойнай салар көңілдесі.
Отына ғашықтықтың күйеді олар
Сүйеді бірін-бірі қалмай есі.

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер