Өлең, жыр, ақындар

Ауырғанда

  • 26.09.2021
  • 0
  • 0
  • 524
Мазам кетіп барады, мазам кетіп,
Мазақ етіп жүре ме қазам жетіп?
Тым болмаса жабдығым түгел емес,
Табақ тесік, қасық кем, қазан кетік.
Далақтаумен үлкенге, кішіге де,
Дүние, шіркін, кірмепті түсіме де.
Жетім күшік секілді жұртта қалса,
Балам мені, білмеймін, түсіне ме?
Жетемін деп бәріне ағайынның,
Өзімді өзім абайсыз қақ айырдым.
Жай­күйімді осы күн білгің келсе,
Аласұрған шілдеде ақ аюмын.
Жұрт еді ғой менсіз де күн көретін,
Өлгенменен ешкім жоқ бірге өлетін.
Қабақ шытпай күтейін ажалды да,
Қонағым ғой әйтеуір бір келетін.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сауал

  • 0
  • 0

Қозғалмас құс қанатсыз, көш көліксіз,
Уа, Жәке, ортамызға хош келіпсіз!
Жаһанды оймен шолып, көзбен танып,
Асты­-үстін дүниенің тексеріпсіз.

Толық

Қара тон

  • 0
  • 0

Бұл өмірде кім жылап, кім күлмейді,
Жан жарасын жақсылар білдірмейді.
Қара тонның ішінде кім жүрмейді,
Қара жердің қойнына кім кірмейді?

Толық

Жаратқанға жылағанмен

  • 0
  • 0

Ей, перизат, сенемісің,
Сенсің жанның әздегі.
Төккен жасын көремісің
Жүрегімнің көздегі?

Толық

Қарап көріңіз