Өлең, жыр, ақындар

Ауырғанда

  • 26.09.2021
  • 0
  • 0
  • 744
Мазам кетіп барады, мазам кетіп,
Мазақ етіп жүре ме қазам жетіп?
Тым болмаса жабдығым түгел емес,
Табақ тесік, қасық кем, қазан кетік.
Далақтаумен үлкенге, кішіге де,
Дүние, шіркін, кірмепті түсіме де.
Жетім күшік секілді жұртта қалса,
Балам мені, білмеймін, түсіне ме?
Жетемін деп бәріне ағайынның,
Өзімді өзім абайсыз қақ айырдым.
Жай­күйімді осы күн білгің келсе,
Аласұрған шілдеде ақ аюмын.
Жұрт еді ғой менсіз де күн көретін,
Өлгенменен ешкім жоқ бірге өлетін.
Қабақ шытпай күтейін ажалды да,
Қонағым ғой әйтеуір бір келетін.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қош болыңдар, ақ аттар

  • 0
  • 0

Шыбын жанға тіршілікте азап бар,
Күнәліге қияметте тозақ бар.
Күмбір-күмбір кісінейді түсімде,
Аспан жақтан аппақ сүттей боз аттар.

Толық

Өзекті өртеп...

  • 0
  • 0

Өзекті өртеп шыжғырады мұң шоғы,
Айттырмай­ақ білер дейсің кім соны?
Қалың елді жұртқа тастап тағы да,
Белден асты бұлаңдаған жыл соңы.

Толық

Атыңнан айнлайын, Ата газет!

  • 0
  • 0

Өзіңсің туған елдің көз-құлағы,
Әр үйден іздеген жан кез қылады.
Атыңнан айнлайын, Ата газет,
Тоқсан жыл тынбай аққан сөз бұлағы.

Толық

Қарап көріңіз