Өлең, жыр, ақындар

Ауырғанда

  • 26.09.2021
  • 0
  • 0
  • 705
Мазам кетіп барады, мазам кетіп,
Мазақ етіп жүре ме қазам жетіп?
Тым болмаса жабдығым түгел емес,
Табақ тесік, қасық кем, қазан кетік.
Далақтаумен үлкенге, кішіге де,
Дүние, шіркін, кірмепті түсіме де.
Жетім күшік секілді жұртта қалса,
Балам мені, білмеймін, түсіне ме?
Жетемін деп бәріне ағайынның,
Өзімді өзім абайсыз қақ айырдым.
Жай­күйімді осы күн білгің келсе,
Аласұрған шілдеде ақ аюмын.
Жұрт еді ғой менсіз де күн көретін,
Өлгенменен ешкім жоқ бірге өлетін.
Қабақ шытпай күтейін ажалды да,
Қонағым ғой әйтеуір бір келетін.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Шіріген гильза сыр айтар

  • 0
  • 0

Сұмдық бар қанша мұңайтар
Соғыстан қалған гильзада.
Шіріген гильза сыр айтар
Қаралы күннен зілзала.

Толық

Ерке құсым

  • 0
  • 0

Үнсіз ғана күлімдейсің,
Жүрегімді тілімдейсің.
Тұнық судың бетіндегі
Ай нұрындай дірілдейсің!

Толық

Жарысып жылдарменен

  • 0
  • 0

Аймағы ауылыңның ну қарағай,
Жамырап бой түзеген күнге қарай.
Өрмелеп қарағайға өскен ұлан,
Биікке тұра ала ма ту қадамай?!

Толық

Қарап көріңіз