Өлең, жыр, ақындар

Ауырғанда

  • 26.09.2021
  • 0
  • 0
  • 685
Мазам кетіп барады, мазам кетіп,
Мазақ етіп жүре ме қазам жетіп?
Тым болмаса жабдығым түгел емес,
Табақ тесік, қасық кем, қазан кетік.
Далақтаумен үлкенге, кішіге де,
Дүние, шіркін, кірмепті түсіме де.
Жетім күшік секілді жұртта қалса,
Балам мені, білмеймін, түсіне ме?
Жетемін деп бәріне ағайынның,
Өзімді өзім абайсыз қақ айырдым.
Жай­күйімді осы күн білгің келсе,
Аласұрған шілдеде ақ аюмын.
Жұрт еді ғой менсіз де күн көретін,
Өлгенменен ешкім жоқ бірге өлетін.
Қабақ шытпай күтейін ажалды да,
Қонағым ғой әйтеуір бір келетін.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Секенге сүйсіну

  • 0
  • 0

Туласа тұла бойда текті қаның,
Селдетіп ақ жаңбырын төкті жаның.
Аузынан ата күйдің түскендейсің,
Аруағы аян беріп Кетбұғаның.

Толық

Ау, құрбым

  • 0
  • 0

Биік таудың басында балқарағай,
Ауылым көшіп барады көл жағалай, ау, құрбым,
Жолы қиын жұмбақ тағдырдың.
Көшіп ауылың кеткенде таудан асып,

Толық

Сүйек ауыр

  • 0
  • 0

Дүр етіп көтерілсе көлдің құсы,
Қанатын кері тебер желдің күші.
Алмасып аласұрған көк толқынның
Жартасқа маңдай соғар алдыңғысы.

Толық

Қарап көріңіз