Өлең, жыр, ақындар

Аяз – жеңгем

  • 30.05.2019
  • 0
  • 0
  • 4832
Аяз, аяз!
Бозарды бет шымырлап,
үлпек қарда ізім қалды қыбырлап.
Қыс келгенін, мұз басқанын даланы,
суық жел тұр құлағыма сыбырлап.
«Бұрынғыдай иығыңды керме!» – деп,
өн бойыма ызғар шықты өрмелеп:
кешке жақын жанай өтіп көрме деп,
боз қырау тұр қыз әйнегін перделеп. .
Аяз-жеңгем қориды сол қызды анық,
Өзім түгіл
Көзімнен құр қызғанып;
Күйеуі бар – ұмытқан ғой құдайды –
Құлағымды жазықсыз
Қызартқанша бұрайды...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Кім кінәлі?

  • 0
  • 0

Көгіс-сұрқай аяқтары тырбиып
Өліп жатты тротуарда балапан:
атқан секілді еді жаңа ғана таң,
Әлдекімге өлетін де уақыт болып қалған ба? —

Толық

Кезектесіп бір қуаныш, бір қайғы...

  • 0
  • 0

Кезектесіп бір қуаныш, бір қайғы,
Бірі сипап, бірі жанды тырнайды.
Бірі жыртып, бірі жамап кеудемді.
Осы жасқа аман-есен келгем-ді...

Толық

Хабар, хабаршы

  • 0
  • 0

Таң алдында бір қызыл ту қанатты:
— Таң атты, — деп хабарлады.
— Таң атты!
Көкжиектің көгіс-сұрқай еріні

Толық

Қарап көріңіз