Өлең, жыр, ақындар

Аяз – жеңгем

  • 30.05.2019
  • 0
  • 0
  • 4797
Аяз, аяз!
Бозарды бет шымырлап,
үлпек қарда ізім қалды қыбырлап.
Қыс келгенін, мұз басқанын даланы,
суық жел тұр құлағыма сыбырлап.
«Бұрынғыдай иығыңды керме!» – деп,
өн бойыма ызғар шықты өрмелеп:
кешке жақын жанай өтіп көрме деп,
боз қырау тұр қыз әйнегін перделеп. .
Аяз-жеңгем қориды сол қызды анық,
Өзім түгіл
Көзімнен құр қызғанып;
Күйеуі бар – ұмытқан ғой құдайды –
Құлағымды жазықсыз
Қызартқанша бұрайды...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Дәме

  • 0
  • 0

Бұлт үйірілді далаға —
Жауады екен деп күттім,
тағы да ырыс, бақ күттім
қамбасы боп Тоқтықтың.

Толық

Күрделілік

  • 0
  • 0

Абайласаң: ақымақтың бәрі епті,
өзге жұрттан қылмыстылар әдепті.
Ал, мынаның сөзі — құран,
үні — иман:

Толық

Шал – Қобылан

  • 0
  • 0

Көктем. Аула. Боразда.
Топырақтың түріліпті еріні –
Күрек салған бораздаға ол аз ба.
Шал қолында темір күрек кәдімгі,

Толық

Қарап көріңіз