Өлең, жыр, ақындар

Жалындап барды да батты күн...

  • 01.06.2019
  • 0
  • 0
  • 3378
Жалындап барды да батты күн,
Оның да уақыты болып қап.
Жүйрік жел баса алмай аптығын
Бұтаға сүйенді солықтап.

Жапырақ дір етіп басылды,
Қалың қау қалды ұйып – жабағы.
Бояулар қызылды-жасылды
Аспанда дыбыссыз ағады.

Жабырқап ой ерте, дөң ерте,
Ұзын бел баурынан жарады.
Сайлардан қаптаған көлеңке
Тауларды қусырып барады.

Бір ымырт пердесін түсіріп,
Мүлгіді, мызғыды кәрі ағаш.
Ақ бұлақ көрпесін ысырып
Көк тасқа ұйықтады жалаңаш...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Әке

  • 0
  • 0

Оқып жүрген кезім еді мектепте.
Салық қария қыңыр да еді, көк бет те:
— Құдай бар ма,— деді ұстап aп,
жігіт болсаң сен ойлы,

Толық

Шүкір, шүкір!

  • 0
  • 0

Нақ сол түні ақынға үкім кесілді,
дар арқаны — бір қыл арқан есілді.
Бір ат арба туарылды сол түні,
бір айбалта суарылды сол түні.

Толық

Тыныштық

  • 0
  • 0

Ақша бұлтқа ақ шыңдар тұр жарасып,
бұлттар көшсе — көшердей бірге адасып.
Оятады бұтаны жел ақырын
Шық-көздерін жапырақтың тырнап ашып.

Толық

Қарап көріңіз