Өлең, жыр, ақындар

Қандай міндет артар едің, жаңа күн...

  • 01.06.2019
  • 0
  • 0
  • 2603
Қандай міндет артар едің, жаңа күн,
Көктемеде бүр жарсам мен ашылып.
Бір ғажайып бәйтерек боп талабым,
Бұтағыңа ұя салар жас үміт.

Жолаушы едім, үмітімді қуған ем,
Мені сенім, сенімді мен әлдилеп,
Шаршармын мен, сонда-дағы, туған ел,
Бір бұтаңа сүйенермін қалғи кеп...

Жортармын мен күн-түн қатып сабылып,
Қалар алыс бұйра тозаң бұлдырап.
Тыныстармын аспан бұлтын жамылып,
Ай астында ақ бұлақ боп сылдырап.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Өзім

  • 0
  • 0

Болмаса да көк өзенім гүрлеген,
көп өзенмен бірге ағамын, бірге мен.
Ой түбінен ойнап туған жырменен
тыныш таппай – тірі болып жүр денем.

Толық

Ымырт

  • 0
  • 0

Қараң-құраң бұталардың арасы,
әлдебіреу жүрген жоқ па, қарашы?
Маңай жұмбақ, бір құпия іс бардай,
қазір біреу етегіңнен ұстардай.

Толық

Күрең қыз

  • 0
  • 0

Күрең көйлек кигенің үшін сені
Күрең қыз деп соңына түсуші едім.
Құлағыңа шейін бір қызартып ап,
күрең қыз деп күлуші ек біз артынан.

Толық

Қарап көріңіз