Өлең, жыр, ақындар

Білмеймін мықтымын ба, осалмын ба

  • 01.06.2019
  • 0
  • 0
  • 3466
Білмеймін мықтымын ба, осалмын ба,
Барым сол – бір жүректі тосам мыңға.
Оңаша тергесем де, терлесем де
Өзімді жыққаным жоқ дос алдында.

Айтқан соң нелер ақыл нелер пенде,
Туған жер, әзір аман келем сенде.
Секілді қуанғаным – шуақ жағым,
Өзіме тартып туды көлеңкем де.

Не істерсің, арман биік, аласа бой
Биікке биік болсаң тамаша ғой.
Күзгі күн аспанындай тымырайған
Өзіме – өзім құсап жарасады ой.

Ақыл боп ақындығын тергеді ақын;
Мінбеймін мен ешкімнің берген атын.
Ойлаймын: «аласалық – күштілік!» – деп,
Бір табан болғаннан соң жерге жақын.

Бұл жерге келдім ақыл-есті мықтай,
Қадалсын қаңғыған көз – өстім ұқпай,
Отырам қызыл күннің отын ұрттап,
Қанталап қайтатұғын кешкі бұлттай.

Сыр құйып өлеңіме қатық қылып,
Келемін ойларыма батып-шығып.
Дейді жұрт: «өлең жазбау– бақыттылық»...
Аузыңды бұзайын ба атып тұрып!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Алыста мұнарланған тау шыңдары...

  • 0
  • 0

Алыста мұнарланған тау шыңдары,
Ойларым сен туралы таусылмады...
(Таусылмас арманыма, тауларыма
Келемін естірте алмай даусымды әлі.)

Толық

Тарих-этнография

  • 0
  • 0

Қалың елге бірінші жау шапқанда,
жауға қарсы жалғыз батыр аттанған.
Қалың елге екінші жау шапқанда
жауға қарсы дүйім халық аттанған.

Толық

Сезімдер ғажабы...

  • 0
  • 0

Сезімдер ғажабы
Қиялда құбылып;
Ашудың азабы
Алқымға тығылып.

Толық

Қарап көріңіз