Өлең, жыр, ақындар

Білмеймін мықтымын ба, осалмын ба

  • 01.06.2019
  • 0
  • 0
  • 4291
Білмеймін мықтымын ба, осалмын ба,
Барым сол – бір жүректі тосам мыңға.
Оңаша тергесем де, терлесем де
Өзімді жыққаным жоқ дос алдында.

Айтқан соң нелер ақыл нелер пенде,
Туған жер, әзір аман келем сенде.
Секілді қуанғаным – шуақ жағым,
Өзіме тартып туды көлеңкем де.

Не істерсің, арман биік, аласа бой
Биікке биік болсаң тамаша ғой.
Күзгі күн аспанындай тымырайған
Өзіме – өзім құсап жарасады ой.

Ақыл боп ақындығын тергеді ақын;
Мінбеймін мен ешкімнің берген атын.
Ойлаймын: «аласалық – күштілік!» – деп,
Бір табан болғаннан соң жерге жақын.

Бұл жерге келдім ақыл-есті мықтай,
Қадалсын қаңғыған көз – өстім ұқпай,
Отырам қызыл күннің отын ұрттап,
Қанталап қайтатұғын кешкі бұлттай.

Сыр құйып өлеңіме қатық қылып,
Келемін ойларыма батып-шығып.
Дейді жұрт: «өлең жазбау– бақыттылық»...
Аузыңды бұзайын ба атып тұрып!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Аярлық оймен, не зілмен

  • 0
  • 0

Аярлық оймен, не зілмен
айтылған емес бекер бұл:
Кемшілік көрсем өзімнен
өзгені сыйлайды екенмін.

Толық

Табиғат мінезді етіп берсе тілді

  • 0
  • 0

Табиғат мінезді етіп берсе тілді,
ойлап ем мінезді өлең көрсетуді.
Жақындап кетіп едің — бұрқ еттім мен
талайдан жан баспаған жол секілді.

Толық

Оқжетпес

  • 0
  • 0

Шын биікке немене —
шаншылып-ақ кеткен тік.
Біреу-міреу төбеме
шығып қояр деп қорқып.

Толық

Қарап көріңіз