Өлең, жыр, ақындар

Бұл жердің ойға бөккен әр бұтасы...

  • 01.06.2019
  • 0
  • 0
  • 1562
Бұл жердің ойға бөккен әр бұтасы,
Бұл жердің гүлі ұялшақ, арлы тасы...
(Ар көрмей жыра түгіл, жарды тағы
Кей біреу мәстек мініп қарғытады.

Сен бірақ қарғымай өт, секірме де,
Зынданда жүрген жоқсың не түрмеде.
Асықпа бұл өлкеден аттануға,
Өлмейсің– мен берейін кепілдеме.

Асықпа барыңды айдап жаратуға
Көзің бар – туған жерге қара тура.
Қалғыма, қара деймін, қарап үйрен
Шаттыққа, қайғыға да қара киген.)

Болсын деп аспан асты ала-құла
Туған жер көл құйыпты табағына –
Қос қолдап бір көтерші, дана-жердің
Әжімі түссін сенің қабағыңа!

Сен ексең жер бетіне бір шыбықты,
Ол өсіп бір бұлбұлды жыршы ғыпты.
Әр бұта тамырлары жер астынан
Сүйрелеп шығып жатыр тіршілікті.

Ей, досым, ойлан ойлан!
Ерлегенің
Уақытты кұр мақтанға бермегенің.
Ұяң бол – гүлін көріп бұл өлкенің,
Қайсар бол – дауыл күнгі көр де еменін.

Сүгіреттер тұрсын солай көңіліңде!
Кетпесін табаныңның көні мүлде.
Теріңмен жібіт жерді, сонда ғана
Хақың бар туған жерге көмілуге.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Поэзия

  • 0
  • 0

Неше түрлі жалқау мен қырсау мінген,
Поэзия секілді бір саулы інген.
Ботасы өлген секілді ертеде оның,
Абай жатқан баурында кер төбенің.

Толық

Тамшы терді сығып алып денеден

  • 0
  • 0

Тамшы терді сығып алып денеден,
жұлдыз қылып жағайыншы деген ем...
Оу, көк аспан тесіліпті-ау тегенең,
Тегенеңде құюлы екен көп өлең.

Толық

Кім кінәлі?

  • 0
  • 0

Көгіс-сұрқай аяқтары тырбиып
Өліп жатты тротуарда балапан:
атқан секілді еді жаңа ғана таң,
Әлдекімге өлетін де уақыт болып қалған ба? —

Толық

Қарап көріңіз