Өлең, жыр, ақындар

Жайық жағасында

  • 01.06.2019
  • 0
  • 0
  • 5063
Ақ Жайық жарға бас ұрып,
Асығып кейін қайтады.
Толқынды толқын асырып,
Жасырып сырлар айтады.

Мұнарлы арна ыңқылдап,
Жабағы жалдар ұйысып;
Күледі тағы сыңқылдап,
Толқын мен толқын сүйісіп.

Жүзінде көшіп жыл легі,
Қарайып барып тұтылды.
Жылағаны, күлгені –
Бәрі жалған сықылды.

«Мен – Жайықпын, тумаңмын,
Жоқ шығар-ау таласың.
Тазартып қаннан жуғанмын
Махамбет ердің жарасын.

Немене? Таң қаласың!
Деміңді ауыр аласың –
Жалғыз сен бе жан ашыр?
Баласың-ау, баласың!»

Бір салмақ түсті сезімге,
Аумады көзім елестен:
«Жарасын жуып, өзін де
Жұтқан өзің емес пе ең!–»

Дегім келді мен кенет,
Жайыққа жардан үңіле.
Тарих тұнды дөңгелеп
Жанарымның түбіне.

Ағады Жайық қарайлап.
Көрінді қатпар бір маңдай,–
Батырды еске ап бар аймақ
Бөріксіз, үнсіз тұрғандай.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Селтең, селтең жас бұта, селтең етіп

  • 0
  • 0

Селтең, селтең жас бұта, селтең етіп
нені айтады күлкі етіп, ертек етіп?
Селтең етіп бұрымы бала қыздың
аулада жүр күшігін еркелетіп.

Толық

Елікпеңдер, ей жігіттер, қызбаңдар

  • 0
  • 0

Елікпеңдер, ей жігіттер, қызбаңдар.
өмір деген — гүл шоғы емес қызды алдар.
Көктем ғой деп көлкілдеме көйлекшең,
мына күннің артында өлі ызғар бар.

Толық

Мойнына арқан түсіп, күш батпаған...

  • 0
  • 0

Мойнына арқан түсіп, күш батпаған,
көнбеген жаз – кермеге, қыс – қақпаға,
бір асау әлі қашып жүрген сын-ды,
құрыққа сол күндері ұстатпаған.

Толық

Қарап көріңіз