Ағарған Жайыққа...
- 0
- 0
Ағарған Жайыққа
Қонды аспан ағала.
Анау не, қайық па,
Қарайған жағада –
Жапырақтар, жапырақтар саялы...
Жапырақтар, жапырақтар саялы,Жапырақтың төсінде шық таяды.
Бүкіл осы Алматыны – табиғат
Жапырақтың бояуымен бояды.
Жапырақтар, жапырақтар саялы,
Таптамашы, адамдардың аяғы!
Жастық шағым жапырағын жаяды.
Жастық шақтың бұтақтары баяғы,
Қартайғанда болды ақынның таяғы.
Ал, біреулер тым ертерек ақсады,
Тағдыр онан таяғын да аяды...
Жапырақтар, жапырақтар саялы!
Дымқыл жапырақ майыстырып талды иіп...
- 0
- 0
Дымқыл жапырақ майыстырып талды иіп,
Жасыл бұта бір-бірінен сәл биік,
Бөбектері секілді осы көктемнің,
Көктем, көктем... тал басына қалды ұйып.
Егіз шумақтар
- 0
- 0
Аяқ екеу,
Ақыл жалғыз, қатем мың –
Барлығын да өмірге өзім әкелдім.
Жігіт болдым.
Қарап көріңіз
Басқа да жазбалар
×
- Абай Құнанбайұлы
- Қасым Аманжолов
- Иоганн Вольфганг фон Гёте
- Цицерон
Барлық авторлар