Өлең, жыр, ақындар

Көкжиектен көтерді күн кірпігін...

  • 01.06.2019
  • 0
  • 0
  • 2593
Көкжиектен көтерді күн кірпігін.
Ерке сұлу күле оянды құрбысы-ау.
Шәлі-бұлттың мойнына іліп жыртығын
Күн сәулесін қабыл алып тұрды тау.

Күн келеді, күн келеді, тысқа шық,
Мезгіл келді сүйреп алтын шылбырын.
Сағым жатты көк орманмен ұстасып,
Арбасты олар әкетем деп бір-бірін.

Күн солдаты, нұр солдаты – сәулелер
Күзетіп тұр менің байтақ жерімді!

Көтеріп тұр күмісімді-көгімді,
Сәуле бұлтқа біздің туды байлады.
Сәуле, сәуле, сәуле көктен төгілді,
Сәуле мына жер-әлемді жайлады.

Сол сәулені қызға теңеу – жарлы ұғым,
Көтер, жүрек, дүниені шабыт қып.
Құйып ап тұр сұлулықтың барлығын
Көл шарасы жер төсінде ауытқып...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жүрегіңде бір тамшы қан болса егер

  • 0
  • 0

Жүрегіңде бір тамшы қан болса егер,
Бар денеңді айналып ол жол шегер.
Мен де осынау тамшы қанға барабар,
Туған жердің тұлабойын аралар.

Толық

Шүкір, шүкір!

  • 0
  • 0

Мен бар екем,
Ояу екем бүгін де.
Шүкір, шүкір бүгін де естіп отырмын
Құстар даусын,

Толық

Дала

  • 0
  • 0

Дала, дала, сайран дала, сал-дала,
Кейде саған қараймын мен таңдана.
Көз тігейін көкжиектен әрірек –
Дала, дала сағымыңмен алдама.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар