Өлең, жыр, ақындар

Оңашада

  • 01.06.2019
  • 0
  • 0
  • 3583
Жалғызбын, кетті үй ысып,
Кеудемді ойлар кернейді.
Ақыл мен сезім сүйісіп
Жүрекке маза бермейді.

Өршиді көңіл, жан қызып,
Артықтау кетсем – ұялма.
Қанатын отқа малғызып,
Өртеніп ұшты қиял да.

Отырмын жанып өзім де,
Жалыннан ұшқын тарады.
Сол қиялдың көзінде
Үмітім кетіп барады.

Бержағы жарық әйнектің,
Аржағында түн жүзді.
Шалқая тартып ай кетті,
Шаңына тастап жұлдызды.

Жалғызбын, тыныш маңайым –
Әр бұрыш мүлгіп тұр үнсіз.
Серікті іздеп табайын
Тыныштығыма тынымсыз.

Жалғыздық деген – сын нағыз,
Жалғыз да болған жан емен.
Тұрамыз үшеу мұнда біз:
Тыныштық, арман және мен.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жеті апта

  • 0
  • 0

Жеті апта, жеті апта мезгілге көп емес,
Аз ба екен жеті апта жағалас, «төбелес» –
Бір майдан тірліктің іргесі солқылдар,
Өмірді өңмендеп тепкенде толқындар.

Толық

Бұлақ ағып барады жұмарланып

  • 0
  • 0

Бұлақ ағып барады жұмарланып,
сорлы көңіл үмітке жүр алданып:
Не жоғалтып біреуді — аңсай алмай,
не құша алмай біреуді құмарланып.

Толық

Арифметика

  • 0
  • 0

Екі қол еді — бір-бірімен алысты,
екі жүйке бір-бірін жеп тауысты.
Қос табақша,
екі қасық... сән ұшты

Толық

Қарап көріңіз