Өлең, жыр, ақындар

Оңашада

  • 01.06.2019
  • 0
  • 0
  • 3587
Жалғызбын, кетті үй ысып,
Кеудемді ойлар кернейді.
Ақыл мен сезім сүйісіп
Жүрекке маза бермейді.

Өршиді көңіл, жан қызып,
Артықтау кетсем – ұялма.
Қанатын отқа малғызып,
Өртеніп ұшты қиял да.

Отырмын жанып өзім де,
Жалыннан ұшқын тарады.
Сол қиялдың көзінде
Үмітім кетіп барады.

Бержағы жарық әйнектің,
Аржағында түн жүзді.
Шалқая тартып ай кетті,
Шаңына тастап жұлдызды.

Жалғызбын, тыныш маңайым –
Әр бұрыш мүлгіп тұр үнсіз.
Серікті іздеп табайын
Тыныштығыма тынымсыз.

Жалғыздық деген – сын нағыз,
Жалғыз да болған жан емен.
Тұрамыз үшеу мұнда біз:
Тыныштық, арман және мен.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Несібесін шұқып терді ел тары ғып

  • 0
  • 0

Несібесін шұқып терді ел тары ғып,
тары десе – қарайды елдің бәрі ұғып.
Ұғу түбі – әрі қайғы, әрі үміт.
...Соның бәрін жеңіп келсең, кәрілік,

Толық

Кім кінәлі?

  • 0
  • 0

Көгіс-сұрқай аяқтары тырбиып
Өліп жатты тротуарда балапан:
атқан секілді еді жаңа ғана таң,
Әлдекімге өлетін де уақыт болып қалған ба? —

Толық

Төбемде бұлттар жарысты...

  • 0
  • 0

Төбемде бұлттар жарысты,
Төменде оттар жанады.
Онан ұшқан әр ұшқын
Көкірегіме қонады.

Толық

Қарап көріңіз