Өлең, жыр, ақындар

Тоя ма екен бұл дүниеде сырға адам...

  • 02.06.2019
  • 0
  • 0
  • 1992
Тоя ма екен бұл дүниеде сырға адам,
Адам сырды адамдардан ұрлаған.
Шіркін тұрмыс үйретпекші барлығын,
Үйретпекші баяғы сол бір надан.

Тағдыр – қыңыр, арты өкініш, алды үміт,
Кетер ақыр баланы үміт шал қылып.
Тірлік өзі заңын жасар, сол үшін
Үйрету де, үйрену де – мәңгілік!

Адам, адам, неткен ұлы жүрегің! –
Осы ғана бұл өмірде білерім.
Жаным менің жамап алды жүз «ауру»,
Табамын деп білместіктің бір емін –

Міне, барым. Өз қырсығым, өз бағым:
Өмір болып, өлең болып қоздадым.
Жалғыз-ақ тек осын-ау бір «білемге»
«Мен де»... деген қоса алмадым сөзді әзір.

Білем, білем, білем деген маған жат,
Барлық «білем» «білмеймінге» қамалмақ.
Жұмыр жерді шырқ үйірер бәрі бір
Жұдырықтай басымен-ақ адамзат.

Жаратты ғой бұл табиғат жан қылып,
Өткеніме өкінбеймін санды ұрып.
Күннен күнге жаңарды өмір, сол үшін
Үйрету де, үйрену де – мәңгілік!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Өткен күндер көп шытынып қабағым

  • 0
  • 0

Өткен күндер көп шытынып қабағым,
Маңдайыма түсті содан көп әжім...
Күнмен бірге көзімді ашам көру үшін
аспанның да қабағын

Толық

Тамшы терді сығып алып денеден

  • 0
  • 0

Тамшы терді сығып алып денеден,
жұлдыз қылып жағайыншы деген ем...
Оу, көк аспан тесіліпті-ау тегенең,
Тегенеңде құюлы екен көп өлең.

Толық

Түйсігі бар тастың да...

  • 0
  • 1

Түйсігі бар тастың да,
Тас та кейде жұлқынар...
Мына қабақ астында
Көшкен елдің жұрты бар.

Толық

Қарап көріңіз