Өлең, жыр, ақындар

Тоя ма екен бұл дүниеде сырға адам...

  • 02.06.2019
  • 0
  • 0
  • 1966
Тоя ма екен бұл дүниеде сырға адам,
Адам сырды адамдардан ұрлаған.
Шіркін тұрмыс үйретпекші барлығын,
Үйретпекші баяғы сол бір надан.

Тағдыр – қыңыр, арты өкініш, алды үміт,
Кетер ақыр баланы үміт шал қылып.
Тірлік өзі заңын жасар, сол үшін
Үйрету де, үйрену де – мәңгілік!

Адам, адам, неткен ұлы жүрегің! –
Осы ғана бұл өмірде білерім.
Жаным менің жамап алды жүз «ауру»,
Табамын деп білместіктің бір емін –

Міне, барым. Өз қырсығым, өз бағым:
Өмір болып, өлең болып қоздадым.
Жалғыз-ақ тек осын-ау бір «білемге»
«Мен де»... деген қоса алмадым сөзді әзір.

Білем, білем, білем деген маған жат,
Барлық «білем» «білмеймінге» қамалмақ.
Жұмыр жерді шырқ үйірер бәрі бір
Жұдырықтай басымен-ақ адамзат.

Жаратты ғой бұл табиғат жан қылып,
Өткеніме өкінбеймін санды ұрып.
Күннен күнге жаңарды өмір, сол үшін
Үйрету де, үйрену де – мәңгілік!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Махаббат пен қара тас

  • 0
  • 0

Махаббат деп бастасаң — елең қағып құлағы
Жұрттың бәрі қыз жайлы жыр екен деп ұғады
Бояу да көп бұл сөзде, Мағына бар әр басқа
Кемпір қосақ секілді сан құбылған, арбасқан.

Толық

Біз өзіміз

  • 0
  • 0

Шындық деген көк аспандай тым биік
мұхит сын-ды әрі терең тұңғиық.
Жан сендіріп жаңсақ жайлар, қате аңыз
біз де содан қателесіп жатамыз.

Толық

Көкейінің бір сырын кім бүкпеген

  • 0
  • 0

Көкейінің бір сырын кім бүкпеген,
бүгіп жүрмін бір сырды күндікке мен.
Мың парағым ашылып жатса дағы,
бір парағым жанымда жүр бүктеген.

Толық

Қарап көріңіз