Апрель таңы

I
Апрельдің таңы арайлы –
Күншығыс жақ тұрды күліп.
Біздің қала қарағайлы,
Таңғы ауада жүр қыдырып.
Шыдам болып шық мөлдіреп
Жапыраққа қонады кеп.
Бірақ таңды күткен жүрек
Минут сайын соғады үдеп.
Таң арайлы, таң – ғажайып;
Әлденеге көңіл құлап,
Бойда шыдам қалды азайып,
Өсе берді сенім бірақ.
«Осындай ма ед жылы, күні,
Осындай ма ед бұл алаптың;
Осындай ма ед ұлылығы,
Сұлулығы мына жақтың?! –
Деді ол, – неғып байқамағам,
Әлде өзге ме ед күн бұрынғы?»
Сөзін ән ғып айтады адам,
Таң, бір сайрат бұбұлыңды!

II
Жаңа туған күнге ұсады, ал,
Космоста – тұңғыш Адам.
Тұңғыш адам – жаңа адам-ды,
Жаңа адамдар бағаланды.
Берді ол тұңғыш биікте үнін
Туған жерге – қалған жаңа.
Сол бір үннің биіктігін
Өлшей алар арман ғана.

III
Таң арайлы... тау шыңдары,
Тау шыңдары құбылды, әне,
Таң жырлары таусылмады,
Таң атты бір бүгін-дағы.
Жаңа ой туды – ең асқан күн, –
Жаңа Күнге ұсады да.
Біздің жеңіс, тек аспанның
Сыя алады құшағына.
Таң бояуы жанға жұғад,
Таң сүйіп тұр бұ маңайды.
Жыр секілді, таңдар бірақ
Бір-біріне ұсамайды.
Басы ғой таң арманның да,
Таң мен арман дос болады...
Ендігі әрбір таңдардың да
Болар бір-бір космонавы!..

---