Өлең, жыр, ақындар

Өз көзіммен

  • 02.06.2019
  • 0
  • 0
  • 2093
Жер,
Көк аспан,
Күн жанып тұр сұрапыл –
тіршіліктің үш негізі бұл берік.
Зырылдайды кинолента-уақыт –
Көре алсам-ау соның бәрін үлгеріп…
Мен анамды таныған ем ең алғаш
Осы көзбен – енді неге жаңылам!
Содан кейін...
туған жердің үстінде
аспанымды танығам.
Келе-келе кетті «ұсақтап» бұл көзім –
Көрер болдым көрші қыздың бұрымын.
Елеусіздеу алып өтті күн де өзін,
Екі бөліп көк аспанның күмбезін.
Соны көріп үйренген көз, міне енді
Көріп отыр кабинетті, кілемді.
Бұл жанарда қанша ай мен жыл өлді? –
Жоқ, өлген жоқ, бәрі маған тиелді.
Мен тірімін, жылдар тірі мен көрген!
Менің санам – естеліктер жинағы.
Бәрін де мен ұмытар ем,
Осы көзде тұрмаса
ана байғұс аспанымның дидары...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

О, табиғат, мені о баста

  • 0
  • 0

О, табиғат, мені о баста жаратарда кісі ғып
Алып па едің ең әуелі мына жәйді түсініп:
Бұдан бұрынғы адамдарға ұқсамай ма бұл өзі,
Ұқсамай ма күлгендегі көзі, қасы… мінезі?

Толық

Құм жырлары (1 басылым) цикл

  • 0
  • 0

Сол ауылда Әшім деген бір шал бар,
Қол тигенде барып-кетіп тұрсаңдар.
Ұялмаңдар – өзі алдыңнан шығады,
Бірақ оның естімейді құлағы.

Толық

Эпиграммалар

  • 0
  • 0

Қызық, қызық қарап тұрсақ «қасіреті» мұның да,
тұңғыш шыққан гүл секілді махаббаттың тыңында.
«Ақсары қыз», «Қара қыз» – деп жыр жазады ол дамылсыз
әйелінен басқа адамның атын білмейд, шынында.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар