Өлең, жыр, ақындар

Жалғыз бөлме

  • 03.06.2019
  • 0
  • 0
  • 1208
Жалғыз бөлме.
Қараша.
Қап-қара әлем.
Қайырымы Алланың өртенді ме?
«Кеп қалар» – деп есікті жаппаған ем,
Терезені қымтарсың,
Көрпемді де.
Қап-қараңғы көше ұзын тірлігімдей,
Таусылғандай сұр ауа, демім бітіп.
Шабытым да менсінбей жүр бүгінде,
Өлең түгіл су ішпей сені күтіп.
Адам келсе, шәуілдер күшік те жоқ,
Сағат тоқтап, үзілген байланыстар.
Көзім жұмық, қабынып жүрек те көп,
Күн батады, кеш оны қалай ұстар?
Сынық үстел,
Тас төсек – бар тұрағым.
Сен секілді көктем де кешікті, қап?!
Бөлме тоңып,
Мен-дағы қалтырадым.
Есікті жап.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Әйелдік тағдырдың торында

  • 0
  • 0

Әйелдік тағдырдың торында,
Еркектің сан мұңы жолымда.
Жалғызбын деудің де орны жоқ,
Ұлым бар – үмітім қолымда.

Толық

Тағы жалғызбын жағада

  • 0
  • 0

Тағы жалғызбын жағада,
Толқыннан алмай көзімді.
Келем деген ең бағана,
Тауыса көрме төзімді.

Толық

Әлем тұтас, сен жүрсің

  • 0
  • 0

Елім бар ғой егілсем емізетін,
Жерім бар ғой жеңілсем, жеңгізетін.
Тіпті Алматы аспаны бар пендеге
Мөлдірліктің моншағын тең үзетін.

Толық

Қарап көріңіз