Өлең, жыр, ақындар

Кәрі Каспий өзіне қаратады

  • 03.06.2019
  • 0
  • 0
  • 3206
Кәрі Каспий өзіне қаратады,
Бір сыр бағам.
Сіз жайлы айтар ма еді?!
Толқындарды үздіксіз жаратады,
Бірақ, маған ол сізді қайтармайды.
Жаным менің жазықсыз ауырады,
Жағалауда аралда қалғандай боп.
Дүниенің дүрмегі табылады,
Бала – толқын, қарт – теңіз, аймаңдай көк.
Үнсіз ғана мен жүрем, өлем шулап,
Ән салады орынсыз шағалалар.
Кеудемдегі тіршілік әрең тулап,
Кінәм де жоқ біреуге таға қалар.
Шағаланың тербетіп тылсым әні,
Көкке қарап дәметіп шапағаттан.
Ай сәулесі әл бермес, құрсын бәрі,
Өлсем осы өлейін махаббаттан.
Меңіреумін, селт етпей шыңдаса ой,
Бірде жылап, бір сөйлеп тас бейнемен.
Менің жазған жырымды тыңдаса ғой,
Жетісудің жігіті Каспийменен.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Әлем тұтас, сен жүрсің

  • 0
  • 0

Елім бар ғой егілсем емізетін,
Жерім бар ғой жеңілсем, жеңгізетін.
Тіпті Алматы аспаны бар пендеге
Мөлдірліктің моншағын тең үзетін.

Толық

Сен кеткелі

  • 0
  • 0

Құшағыңды сағынып жүрек кейде,
Шығып кетіп қалардай бұлқынады.
Шулы қала шуымен тірек кейде,
Ал тіршілік жұлқиды, жұлқынады.

Толық

Аманқос Мереевке

  • 0
  • 0

Мен сүйемін алып Күнді төбемде
Күйдіретін шілдеде.
Аспанымды ауа қармап өбем де,
Түнді құшам кәжекейін ілмеген.

Толық

Қарап көріңіз