Өлең, жыр, ақындар

Маңғыстауым

  • 03.06.2019
  • 0
  • 0
  • 5316
Туған жерім шақырып қоңырлардан
Талпынамын жандай бір бағы ашылған.
Онда әлемдік мейірім шоғырланған,
Онда менің сүйікті анашым бар.
Түгі де жоқ қызығар жалпақ дала,
Әр жерде бір бәйшешек қылтияды.
Сағыныштар жүрекке салмақ қана,
Шын махаббат тереңде бұлқынады.
Құмды дала жайын жұрт біле ме екен?
Соқса асау жел таңданба бұл тосынға.
Еркелікке келтелік жүре ме екен,
Шын ұнатқан бір бала ол да осында.
Батасы бар мұнда өсіп, үйленгеннің,
Таң шапаққа сәріде шығып қара.
Мен сүюді даламда үйренгенмін,
Ал жылатып жүрген ол — бұзық қала.
Кей адамның дұшпанын білгенімен,
Дала жұртқа жаяды шапағатын.
Мені Алматы ғашық қып жүргенімен,
Маңғыстауым — өзіңсің махаббатым!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жанымның азабы азайып

  • 0
  • 0

Жанымның азабы азайып,
Тәнімнің сырқаты басынды.
Тірліктен табылмай ғажайып
Ой емес, дерт жеді басымды.

Толық

Аппақ тегіс өңірім

  • 0
  • 0

Аппақ тегіс өңірім,
Қара түске қосылмай.
Шіркін адам көңілі,
Ақ болса ғой осындай.

Толық

Аяқтамай, жазбай кеттім жырымды,

  • 0
  • 0

Аяқтамай, жазбай кеттім жырымды,
Құмарлыққа күң болғанда сезімім.
Жасырамын кімнен, қалай сырымды?
Көп күнәһар пенденің нақ өзімін.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар