Өлең, жыр, ақындар

Хатынь қасіреті

  • 07.06.2019
  • 0
  • 0
  • 1161
Түрлері жендеттердің қандай сұсты,
Селоға бей – жай жатқан қаптай түсті
Тірілей тұрғындарын өртеу үшін,
Сарайға итермелеп арпалысты.
Дәрменсіз әйел,бала қайда бармақ,
Қойғасын зорлықпенен қойдай қамап.
Еңіреп көздің жасын ағытқанда
Теңселіп, тебіренді ауыл – аймақ.
Кимелеп бір – біріне тығылысқан,
Жүздерін көре тұра үрей ұшқан.
Аямай сабан шөпке от қойғаны
Қатыгез қанға құмар залым дұшпан.
Лапылдап жанған отты тамашалап,
Тұрғаны өздеріне жарасады – ақ.
Бір күнде мыңнан аса шаңырақты,
Жоқ қылып, жер анаға жара салмақ.
Басталды жан түршігер тағдыр лаңы,
Өксіген дауыс құлақ тұндырады.
Төбеде сықырлаған ажал оттың,
Шоғынан үркіп бәрі шыңғырады.
Ойнақтап, қызыл тілі жалақтаған,
Жалын от ешкімді де жолатпаған.
Шатырмен домаланып жерге түсті,
Залымдық осылайша аяқталған.
Кенеттен ұшырамай зәл – залаға,
Еңбектеп, жаутаңдаған кең далаға
Қақпадан бас терісі шала күйген,
Дұшпанның көзі түсті бір балаға.
Кезеңді мылтығын ол сұр жыландай,
Сұмдықты кім көріпті, сірә, мұндай?!
Сұрады анасы мен қарындасын,
Соңғы рет, тікесінен тұра да алмай.
Кетті өліп, қаншама жан босқа бекер,
Қасірет олар шеккен бізге жетер.
Бәрін де,тебіреніп Тарих – Ана,
Ұрпаққа ойлансын деп,айтып өтер.
Мәңгілік ату үшін күліп таңдар.
Сұм соғыс ауыздығын құлыптаңдар.
Хатынның күңіренген зар дауысын,
Адамзат! Ұмытпаңдар! Ұмытпаңдар!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Партизан Қасым Қайсенов

  • 0
  • 0

Днепр жағасында қалың орман,
Ұл – қызын қорғап дүлей қанды қолдан.
Ып – ыстық мекеніндей пана болып
Соқтырған зергер қысқа қарлы қорған.

Толық

Дияр ата үні

  • 0
  • 0

Раш әжең сені өсірген аялап,
Көз алдымда алтыншы ауыл сая бақ.
Маңдайыңнан сипау үшін,құлыным,
Барушы едім Жемнен өтіп жаяулап!

Толық

Бақашы әулие баба үні

  • 0
  • 0

Құлдықты бас көтермей кім қостаған,
Ханымыз Әбілхайыр қол бастаған.
Ерлермен еркіндікке дабыл ұрып,
Бұл жерде Қалмақтармен өтті майдан.

Толық

Қарап көріңіз