Өлең, жыр, ақындар

Хатынь қасіреті

  • 07.06.2019
  • 0
  • 0
  • 1332
Түрлері жендеттердің қандай сұсты,
Селоға бей – жай жатқан қаптай түсті
Тірілей тұрғындарын өртеу үшін,
Сарайға итермелеп арпалысты.
Дәрменсіз әйел,бала қайда бармақ,
Қойғасын зорлықпенен қойдай қамап.
Еңіреп көздің жасын ағытқанда
Теңселіп, тебіренді ауыл – аймақ.
Кимелеп бір – біріне тығылысқан,
Жүздерін көре тұра үрей ұшқан.
Аямай сабан шөпке от қойғаны
Қатыгез қанға құмар залым дұшпан.
Лапылдап жанған отты тамашалап,
Тұрғаны өздеріне жарасады – ақ.
Бір күнде мыңнан аса шаңырақты,
Жоқ қылып, жер анаға жара салмақ.
Басталды жан түршігер тағдыр лаңы,
Өксіген дауыс құлақ тұндырады.
Төбеде сықырлаған ажал оттың,
Шоғынан үркіп бәрі шыңғырады.
Ойнақтап, қызыл тілі жалақтаған,
Жалын от ешкімді де жолатпаған.
Шатырмен домаланып жерге түсті,
Залымдық осылайша аяқталған.
Кенеттен ұшырамай зәл – залаға,
Еңбектеп, жаутаңдаған кең далаға
Қақпадан бас терісі шала күйген,
Дұшпанның көзі түсті бір балаға.
Кезеңді мылтығын ол сұр жыландай,
Сұмдықты кім көріпті, сірә, мұндай?!
Сұрады анасы мен қарындасын,
Соңғы рет, тікесінен тұра да алмай.
Кетті өліп, қаншама жан босқа бекер,
Қасірет олар шеккен бізге жетер.
Бәрін де,тебіреніп Тарих – Ана,
Ұрпаққа ойлансын деп,айтып өтер.
Мәңгілік ату үшін күліп таңдар.
Сұм соғыс ауыздығын құлыптаңдар.
Хатынның күңіренген зар дауысын,
Адамзат! Ұмытпаңдар! Ұмытпаңдар!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Алаштың жарық жұлдызы

  • 0
  • 0

Жырыңда мұң, егіз біткен еліммен,
Бірге өксіп, бірге жылап егілген.
Ғасырларда бір туатын ұлы ақын,
Омырауынан отты жырлар төгілген.

Толық

Қараша ата үні

  • 0
  • 0

Қадір тұтып киелі ізгі халқын,
Бабалардың жырлаған ерлік даңқын.
Ақын ұлым кел бермен жақындашы,
Сыр шертейін өзіңе жаны жарқын.

Толық

Ана үміті

  • 0
  • 0

Қатты болды – ау сол қыс та,
Қариды беттен ызғары
Алты ұлы кетіп соғысқа
Анаға медеу қыздары.

Толық

Қарап көріңіз