Өлең, жыр, ақындар

Мойындату

  • 09.06.2019
  • 0
  • 0
  • 1790
Қара түнге қайрадым намысымды,
Маңайлаттым мұң ішіп алысымды.
Шыр еттім де шектеулі сапар шеккем,
Орда жетпей қамшымның сабы сынды.

Қол бұлғарда қайғымменен реңдес Күн,
Жұлдыздарды жоғалған түгендестім.
Падишасын жоқтады патша көңіл,
Тәңір жаққа тепсінді күрең бестім.

Жігер отын жандырдым шапшаң барып,
Бұрын тұтата алмап ем тоқсан налып.
Күреңімді қамшысыз көкке өрлеттім,
Көсіп-көсіп аттым да.., шақшамды алып.

Көкке қарай кер мінез байқатқасың,
Енді кімін жіберіп айтақтасын.
Көптен бері көрінбей кеткен Құдай,
Көк жүзінде тұр екен шайқап басын...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

З. Дәуітовке

  • 0
  • 0

Жанарыңда мұнар мұң бар,
Со бір мұң,
Кіреукесін көтертпейді-ау көңілдің.
Бұйра шашың бұлт ішінде желбіреп,

Толық

Замани зар

  • 0
  • 0

Октябрь таңы арайлап атты,
Нұрлы еді қандай таңғы қыр,
Шапағын шашты большевиктердің
жалауларындай қан қызыл.

Толық

Сөз соңы

  • 0
  • 0

Үтірмен сені бітірдім,
Бітірмей, жырым, нүктемен.
Бергі жағында үтірдің,
Өлең-өмір тұр бітпеген.

Толық

Қарап көріңіз