Өлең, жыр, ақындар

Естен кетпес жер барақ

  • 10.06.2019
  • 0
  • 0
  • 1708
Тыста—тұман, барақта — бу,
Жылт етпейді күннің көзі.
Айнала — орман сыңсыған ну,
Өзгерген бе жердің жүзі?
Шұқысаң су, бассаң балшық,
Құрғақ түйін қолға ілінбес,
Дегдітпейді дымға малшып,
Желдің лебі бір білінбес.
Аязсымақ болса тыста,
Аппақ қырау дымқыл барақ.
Су мұз болып бар ыдыста,
Шылқып киім, төсек, жарақ.
Селкіл қағып Дәурен ағай,
От тұтатса қаңылтыр пеш,
Тұтанбайды жас қарағай,
Бықсып жатыр ертелі-кеш.
Дәурен кейіп, кейде отырып,
Сағынғанда күннің көзін:
"Қайда кеткен, — дейді, - құрып,
Кім ұрлаған күннің өзін.
Бір ессейші, Арқа желі,
Сағындым ғой қоңыр лебін.
Бақытты екен қырдың елі,
Күнге еркелеп жатқан желін". —
Дейді дағы жабығады,
Жылауға да жоқ мұршасы.
Қапаланып қамығады,
Мөлтіл қағып көздің жасы.
Ерік те жоқ, құн көзі жоқ,
Тұман басып тұншықтырған,
Жан сергітер жан сөзі жоқ,
Айнала азап қақап тұрған.
Азабынан осы барақ,
Құтылармыз қайсы шақта?
Қайтсақ тірі елге тарап,
Еске алармыз әр уақытта.
Бу бұрқырап, моншақтаған,
Естен кетпес тамшыларың.
Кім ұмытар ойнақтаған
Городовой қамшыларын.

Қолпын, 1916-1917.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Тамшы

  • 0
  • 0

Бұлттан ыршып түсті жерге
Тамшы ақықтай мөлдіреп,
Кетпей ұшып соққан желге,
Гүл бүріне қонды кеп.

Толық

Сырым

  • 0
  • 0

Өмірге түзде туып қырда өскенмін,
Күңгірт күн күңіренген жылда өскенмін.
Еңбектеп ес білгенше балапандай, .
Тұңғиық тұман басқан күн кешкенмін.

Толық

Кел, ойнайық, кел, лау-лау

  • 0
  • 0

Сендер де алтау, біз де алтау,
Одақ боп костер басында,
Кел, ойналық, кел, лау - лау
Түнде лагер қасында.

Толық

Қарап көріңіз