Өлекселер патшалығы

Фариза Оңғарсынқызына

Көзіңнің күн тамады шарасынан,
Сөзіңнің қан тамады жарасынан.
Сау шыққан аздың бірі сенсің, апа,
Қаптаған өлекселер арасынан.
Үй тігіп қарлы тауға өлең ексең,
Қитығып көзге ұрғасын сен ерекше,
Тұрады көз қайрасып, сөз байласып,
Қоспақ боп қатарына көп өлексе.
Сіңірген тұл бойына жат шалығын,
Олардың кесіп қойған ақша құнын.
Хақ сүйген адам ғана аман өтпек,
Қақ жарып өлекселер патшалығын.
Сүреді өлекселер абат өмір,
Тірегі бауға оранған жанат өңір.
Халықты теуіп тыққан тар төлеге,
Жарықты тартып алған Қара Тобыр.
Содан соң шіренеді үкіметше,
Тағынан таяды олар шүкір етсе.
Болжалсыз шошымай көр болашақтан,
Табыттар халықтарға үкім етсе.
Білмеймін, артым - аран, алдым көрдей,
Билікті тұр абызға малғұн бермей.
Ғарышқа қол ұсынам, жан ұшырам,
Ішінде өліктердің қалғым келмей,
Жалғанда ақын өлсе - арман сөнер.
Салтанат құрар сосын алдамшы өнер.
Ертіп кет, апа, бақи сапарыңа,
Кеудемде шығар-шықпас жан болса егер.

---