Өлең, жыр, ақындар

Жердің жұмырлығы

  • Bain
  • 26.04.2015
  • 1
  • 2
  • 12354
Оқудан қайтты жас Сапар,
Терде отырған ақсақал
Орын берді қасынан.
- He білдің, балам? He хабар?
Жұлып алды жас Сапар
Тақияны басынан:
- Тыңдаңыз, міне, қария!
Жер деген - мынау тақия,
Тап осындай жұп-жұмыр,
Екі басы сопақ па?
Қараңыз енді Күн жаққа:
Лампы мынау - Күнің тұр.
Домалай ма?
Домалайд!
Құламай ма?
Құламайд!
Бұл осымен болды ма?!
- Тоқтат мынау шіркінді,
Басы жұмыр пенде енді
Жерді де жұмыр қылды ма?
- Жоқ, ата, бұл - жағырафия,
Міне, сізге тақия!
Сенбеуіңіз жарамайд.
Домалай ма?
Домалайд.
Құламай ма?
Құламайд,
Тап осындай домалайд!
- Мынаны қалай жүктейміз:
Біз неге құлап кетпейміз?
Домаланса, мұнысы не?
Сөздің қарашы қатасын!..
Құласаң, құлап жатасың!
Жердің онда жұмысы не?!



Пікірлер (2)

Еділ

Мағжан ағамыздың өлендері керемет

Пікір қалдырыңыз

Әйел

  • 1
  • 6

Қылмыстан жазып Тәңіріге,
Қарсы келіп әміріне,
Қуылды Адам жұмақтан.
«Қайт,- деген,- қара жеріңе,

Толық

Қараңғы, дауылды түн

  • 1
  • 2

Қараңғы, дауылды түн cap далада,
Патшалық құрған өлім айналада.
Шыраққа қолымдағы от тұтаттым,
Үмітпен біразырақ деп: «Жана ма?»

Толық

От

  • 0
  • 0

Күннен туған баламын,
Жарқыраймын, жанамын.
Күнге ғана бағынам.
Өзім - күнмін, өзім - от,

Толық

Қарап көріңіз