Маскүнемнің мойындауы
- 0
- 0
Осы мен кім боп барам?
Араққа құл боп барам.
Ішкілік ішкен сайын,
Азғындап, жүн боп барам.
Адалдық
Жүрген едік тау жақта,Кешіп шалғын көгалды.
Ұшып кетіп аулаққа,
Добым менің жоғалды.
Барлық бала жабылып,
Іздесек те таппадық.
Қайттым үйге қамығып,
Жылауға да шақ қалдым.
Ертесіне ерте кеп:
«Емес пе, – деп, – сенікі?» –
Бір доп берді Еркебек,
Тани кеттім – менікі.
Және ұсынды бір тәтті,
Жаны жарқын жан құрбым.
Адал досқа қымбатты
Алғысымды жаудырдым.
Пікірлер (2)
Пікір қалдырыңыз
Мына заман
- 0
- 0
Мына заман – тамыр мен таныстікі,
Ауыс-түйіс, беріс пен алыстыкі.
Ер еңбегі еш болмас дегендері –
Тек әшейін сөз екен қалыстікі.
Екі балақай
- 0
- 0
«Сеня, бізді қойдай қуып тағы да,
Сыныпқа айдап тыққанша,
Жаңғақ жейік барып жеміс бағына».
«Тыңда, Федя, қол емес ол тіпті онша!
Ерасыл Мусабек
Оте жаксы олен!МАГЫНАЛЫ!
????????????
Мағыналы