Қазақстан – кеше, бүгін, ертең

(Бала көзімен)

Қазақстанның кешегісін көрмедім,
Өйткені, мен онда өмірге келмедім.
Оқыдым ғой тарихтан да аздаған,
Аталардың білем айтып бергенін:
Бір кездері еркін заман болыпты,
Бозторғайлар қой үстіне қоныпты.
Содан кейін ойран салып орыстар,
Қазақтардың қанын судай сорыпты.
Тартып алып малы менен байлығын,
Тірідей-ақ атып тастап қайбірін,
Аштықпенен қырса жарты қазақты,
Болмас сірә бұдан өткен қайғы-мұң.
Ал, бүгін ше?
Қуанышты барша жан,
Қол жеткіздік еркіндікке аңсаған.
Қазақстан елі болып атандық,
Сол үшін де мақтанамын, ән салам.
Бабалардың рухынан күш алам,
Зымыранмен кеңістікке құша алам.
Тілім, жерім, мұсылмандық иманым –
Әрқашанда аман болсын үш анам.
Ал, ертең ше?
Ерекше ғой ертеңім,
Ертеңім – бір таңғажайып ертегім.
Елім үшін туған жоқпын мен тегін,
Өсе берер, өсе берер өркенім.
Айдана АБДРАХМАНОВА

---