Өлең, жыр, ақындар

Қарқара

  • 06.08.2019
  • 0
  • 0
  • 1224
Қарқара – бағы жанған жер,
Бабалар ізі қалған жер.
Қарсы кеп орыс патшаға,
Албандар атой салған жер.
Мұқағалидай ақынның
Жырлары қанат жайған жер.
Қырғыздар келіп тойда бір,
Бөскенде кеуіп, әйда бір:
«Кенесарыларың қайда жүр?
Қалдырдық басын сайда бір», –
Дегенде, Албан ерлері
Отырған бөсіп төрдегі
Қырғыздың манаптарын да,
Нөкерлерін де жанында
Ат құйрығында сүйретіп,
Қабырғаларын күйретіп,
Кененің кегін алған жер,
Қарқара – жыр боп қалған жер.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қасқыр мен көкек

  • 0
  • 0

«Қош бол, көршім! – деді Қасқыр Көкекке, –
Бұл жер тыныш екен деп, әуре боппын мен текке
Сендердегі ит те, адам да адуын:
Бір-бірінен ашулы; сен періште болғын-ақ,

Толық

Ауырады жүрек

  • 0
  • 0

Ауырады жүрек болған соң жүрек,
Кеудеге келіп қонған соң жүрек.
Ақылды қанша болса да адам,
Жүрексіз қалса, соншама надан.

Толық

Жүрек дауасы

  • 0
  • 0

Аурухана бөлмесінде
Жатыр жігіт, жатыр сұлық.
Арман толы кеудесінде
Ақырғы дем, ақырғы үміт.

Толық

Қарап көріңіз