Өлең, жыр, ақындар

Инелік пен құмырсқа

  • 08.08.2019
  • 0
  • 0
  • 7368
Селтеңдеген Инелік
Жазды өткізді сайрандап;
Қарайды енді қайран қап,
Суық күзден именіп.
Дала қурап, семді шөп,
Жарқын күндер енді жоқ.
Жапырақ жақсы сый еді,
Әрі тамақ, үй еді.
Суық қыс кеп, бәрі өтті:
Жоқтық тартып шалғайдан,
Енді Инелік салмайды ән,
Аш қарынның зары өтті.
Қайғы буып шаттығын,
Құмырсқаға шақты мұң:
«Мейірімің мәлім-ді,
Жинайын күш-әлімді.
Жаз шыққанша күліп күн,
Тамақ беріп жылытқын».
«Қиын екен жағдайың,
Не бітірдің жаздайын?» –
Деді Құмырсқа күліп бір.
«Қызық қуған кез бір бұл:
Мамық төсек – көк шалғын,
Ән салумен өтті әр күн,
Бас айналып, көз тұнды!».
«Ах, солай ма?» «Тап солай,
Ала жаздай ән салғам».
«Әнші болсаң, бар, қалқам,
Билей бергін тоқтамай!»



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Мүмкін, сен үмітімді аз ақтарсың

  • 0
  • 0

Мүмкін, сен үмітімді аз ақтарсың,
Мүмкін, сен ақын жанын азаптарсың.
Бәрібір, кінәлауға еш қақың жоқ,
Мүсәпір жағдайымды мазақтарсың.

Толық

Тамылжыған таң мен үзілген ән

  • 0
  • 0

Бөленіп нұрға бар аймақ,
Келді бір таң арайлап.
Ұйқыдан бұлбұл оянды,
Көмейде күміс ән ойнап.

Толық

Аңшы қоян

  • 0
  • 0

Біраз аңдар келісіп,
Аюды ұстап алды да,
Сазға жығып салды да,
Жатты өзара бөлісіп,

Толық

Қарап көріңіз