Өлең, жыр, ақындар

Алтын тісті арлан

  • 11.08.2019
  • 0
  • 0
  • 1442
Тілі мәлім талайға
Түлкі Арланды емдеді:
– Азу тісті қалайда
Алмастырған жөн, – деді.
Салып берем алтыннан,
Жарқыратып жүресің.
Шығып тұйық қалпыңнан,
Ыржалақтап күлесің.
Аңның бәрі тамсана,
Ауызыңа қарайды.
Содан кейін жан сала,
Тамақтайсың талайды.
Көп ұзамай Арланның
Болды азуы алтыннан.
Бірақ, басқа салған мұң,
Не пайда құр жарқылдан?
Тісі қақсап Арланның,
Татымды түк татпады.
Тамағына аңдардың
Алтын тісі батпады.
* * *
Тыңдағандар Түлкіні,
Болар түбі күлкілі:
Ақылы жоқ сол Арлан
Аштан өлді бір күні.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Телефонның монологы

  • 0
  • 0

Телефонмын тілім жоқ,
Бірақ, маған тыным жоқ:
Сағынысқан жүректерді жалғаймын,
Алып ұшқан тілектер боп самғаймын.

Толық

Біздің қол

  • 0
  • 0

Менің қолым керемет,
Саусақтарым сиқырлы.
Ағаштарды шегелеп,
Тарта білер күй түрлі.

Толық

Мен қалалықпын

  • 0
  • 0

Бозарып таң атқаннан таралып түн,
Оянам жан-жағыма қаранып мың.
Жүгірем жұртпен бірге газет алып,
Жаршысы болу үшін жаңалықтың, –

Толық

Қарап көріңіз