Ешкім де, еш нәрсе де ұмытылмайды

Соғыс! Соғыс! Сен неткен қасіретті ең?
Табылар ма осынау қасіретке ем?
Жыр шумағын шашудайын шашып мен,
Ел қорғаған ерлерге тағзым етем.

Ортасына түсті қанша шаңырақ?
Қанша сәби жетім қалды аңырап?
Қара қағаз қайғы арқалап жеткенде
Жылаушы еді бала-шаға жамырап.

Әкені аңсап мұңаяды жас бала,
Ана отыр қара көзден жас тама
Жарын ойлап түні-бойы жас келін,
Жылап жатыр жастығына жас тама.

Қан майданға соғысуға елі үшін,
Қан төгуге туған дала жері үшін
Қаймықпастан ел қорғаған батырлар,
Келер күннен күтеді екен жеңісін.

Талай ерлер мүгедек боп оралды,
Патшадайын құрметте ел оларды.
Отағасыз күйреп қалған отбасы,
Оты жанып, қайта жайнап жаңарды.

Көбі қайтты жауға беріп аяғын
Мен солардың естелігін жаямын,
Келсе егер қолымнан хас батырға
Ескерткішті алтын жырдан қоямын.

---