Туған жер

Сағыныш

Жолыққандарды алаламай көп,
Саған қиын-ау, маған оңай деп.
Сағынып елді аралап келем,
Шақшадай басым шарадай, өзім,
Шарқ ұрып жүрмін шағаладай боп.

Бұланды,Көкше арасындағы,
Түсінер жұртым, жанашырларым!
Балалық өткен көк жайлауымдай,
Мен мұндалайды дала сырмағы.

Анардай таулы, әдемі белдім,
Ақынның аңсар, қалауы болдың.
Ағайын аман әкеліп жатыр,
Жүрегі толған сәлемін елдің!

Баһадүрге ұқсап жерім деп өткен ,
Шайырдай шалқып елін көгерткен.
Қырандай қалқып жанға шипа іздеп,
Орнаттым жайсаң көңілге көктем.

Қайда қалды екен балалығым деп,
Өткенге көз сап жанарым бүрлеп.
Жапырақ-жүрекке шық болып қонған,
Тәтті Мұңыма дала күлімдеп.

Мендей ақынды қарсы алса тағы,
Демес ем мүлде жан шаршатады.
Ыстық лебімен кеудемді сипап,
Маңдайдан сүйсе сәл-сәл шапағы.

Арманым жоқ-ау, сірә менің де,
Қасқырдай жортып қырат, өрің де.
Қаба жал, жүйрік тұлпарға мініп,
Көсіліп шапсаааам құба белің де!

Сан жолдар шексіз жалғап араны,
Жатса да мейлі, таулар алабы.
Өшпейді мына жүректен Мәңгі,
Сағыныш дейтін арман алауы!

---