Бала күнгі балғын шақ

Кеше,  кеше,  есіңдеме бала күнгі балғын шақ...
ойнаушы едік тай құлындай асыр сап...
ауылымыз біздер үшін болатұғын алтын бақ...
топырағы болған бізге бала күнде хандық тақ...

ешкім әй деп маңдайыннан қақпаған...
соңымызға адам салып анамызда бақпаған...
ауыл өзі тәрбиелеп баптаған...
кейін біздер түлек болдық алтын бесік аттаған...

көктем еді сән салтанат құрған шақ...
қырға шығып теретінбіз қызғалдақ...
күні кеше ойнаған ұл құмға аунап...
кейін өлең жазып кетті қызға арнап...

таңда кетіп кеш қайтушы ек ойыл бойын жағалап...
жидек теру ол да ғажап тоғай ішін аралап...
күз келгенде сабаққа деп асығып...
кейін қашу басталды ғой интернатты сағалап...

біз осылай өскен ұлмыз нан қаймақтын бабында...
Қайыңдыда өсу жазған тағдыр дейтін бағыма...
түлеп ұшып Қайыңдыдан  жүрдік оқып қалада...
біз қалада болғаныма балғын ойым далада...
қайда жүріп тұрсамда мен Қайыңды тұр сана да...

---