Күз келсе

Күз келсе,құстар қайтар мекеніне,
Қимастығын арқалап кетер бірге.
Жерде тұрып оларға қол бұлғаймын,
Екі өмір-ұқсамайтын тіпті мүлде.
Көңілсіз күйбең тірлік тұтасқандай,
Күннің де қабағына мұз қатқандай.
Бар қызығын өзімен ала кетіп,
Ауылдың төбесінен нұр қашқандай.
Сүреңсіз қызығы жоқ көркі қашқан,
Күн көзі бір ашылмай, ұйқы басқан.
Күлкі жоқ, құстарменен бірге кетті,
Жан сырын жасырғандай мұңды аспан.
Күз келсе, сары бояу төгілгендей,
Көңілдің күйі қашып егілгендей.
Сары мұңға оранған қыз бейнесі,
Қамығып көз жасы боп төгілгендей.
Үндемес күн кірпігін төмен иді,
Ашылмаған сырындай нелер игі.
Көктем-ару сен қайда жүр екенсің,
Қуаныш боп жылытшы бүкіл үйді.

---