Алматы Астанаға жақынырақ

Алматы Астанаға жақынырақ,
Арасы мың екі жүз шақырым-ақ.
Поезд-дос тамбурында теңселеді,
Себебі ол – менен гөрі ақынырақ.

Арқалап барам дейді ол армандарды,
О, мейлі, арманынан алданғанды.
Қапыда көз жазысып қалғандарды,
Қайыра, қайта орала алғандарды.

Ал, мен ше?
Мен өзімді бос алдаймын,
Өлеңді өзіменен қоса алмаймын,
Миллионды миллиондарға қоспақ түгіл:
Төртке екі, оған бірді қоса алмаймын.

Бойында мың шақырым кіл бағаны-ай,
Бұл достың ақындығын бұлдағаны-ай.
Түн – ұзақ, тым болмаса купедегі,
Сұлудың ұйқысынан тұрмағаны-ай.

Бойында мың шақырым ай ілесер,
Ай болып азаптаушы ой ілесер,
Мұң шалған, арманды елде ақын өсер,
Жусаннан қалған жерге шайыр өсер.

Бойынан мың шақырым күн ілесер,
Соңымнан күн боп туған кім ілесер?!
Сағымдай көз алдымда көлбеу тартып,
Қалалар бірінен соң, бірі көшер.

Астана Алматыға жақын екен,
Жалғыздық жалғыздықта жатыр екен.
Бұл жолдар менен гөрі данышпан ғой,
Бұл поезд менен гөрі ақын екен.

---