Өлең, жыр, ақындар

Қорқыныш

Мен ұлың едім,тұяқпен жер тебетін тарпаңың,
Мен ұлың едім,жан қамынан биік қойған,ар қамын
Мен бүгін сол күштен айырылғам,жігерім қайрылған.
Сəл нəрседен секем алып,қорқамын.

Мен сенуге қорқамын ағаларға,бұйдасында жүрген биліктің
Мен басуға қорқамын қадам алға,сол себепті тек артқа шүйліктім.
Мен ешкіммен қорықпаймын деп ойлағам,қорықпасыма қоймаған
Амал жоқ содан соң иліктім.

Мен сенуге қорқамын жанымдағы,дəйім бірге жүрген досыма да
Менің əлде дертпе бұл қанымдағы,түсінбеймін өзімді осы арада.
Бір күні мені жауға сатып кетер,у жебемен сыртымнан атып кетер
Деген ой мазалайды,дос əмəнда.

Мен бəрінен қорқамын ғаламнан,əлі күнге сескенгенмін
Мен қорқамын қос аяқты адамнан,күтіп жүрмін күдік кетіп ес кіргенін.
Емес бұл өзімді өзім ақтағаным,жай ғана адамзаттан сақтанамын.
Арым таза болса болды бес күндегі!!!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз


Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар