* * *

Қараша күн,
Тыңдашы тарқа мұңды,
Шөлдедім қуанышқа жарқа күнгі.
Əлсіреп жүдің адам бо(лы)п барамын,
Қисайғанға құлаған жаңқа сынды.

Қараша күн,
Азуым жоқ еді ғой аласардың,
Таппадым көңілін де, шара хəлдің...
Күйін кешіп жүргендей аласұрам,
Кемпірінен айырылған қара шалдың.

Қараша күн,
Шамам келмей шақамның тепкісіне,
Ақылым да қашады дерт түсінен.
Жүрегім де жылайды от құшынып,
Тағдырдың сынағының сепкісіне.

Қараша күн,
Сырласатын адам жоқ шама-шардым,
Мұң тербеген түнімде Қала салдым.
Төбелерде тұзды су тамшылайды,
Бойжеткеннің бетіне қара салқын...

22 қараша

---